________________
३७३ जैनकथा रत्नकोष नाग पांचमो. ने वली केम जोवा रोकायो; त्यारे शिष्य बोल्यो के माहाराज ! में तो ना टकीया जोवा पडिवज्या हता परंतु नाटकणी जोवी पडिवजी नथी. त्या रें गुरुये कह्यु के नाटकीया न जोवा पडिवज्या तो तेमा नाटकीपण आ वीगइ. कह्यु डे के श्लोक ॥ मुर्खा वरा निःकपटा, ये साधवो नवंति ते॥ आलोचयंति गुर्वते, यथा नाटकपश्यकः ॥ १ ॥ ७ ॥ इतिदृष्टांत ॥
हवे मूर्ख पुत्रनो अहोत्तरमो दृष्टांत कहे . ॥ दातव्यं पितरौ न वत्स कथितः प्रत्युत्तरं नो कदा, गेहावौ विगतौ तदा जडमतिहरे जटित्वा स्थितः॥तीवागत्य सुतं ब्रवीति बदुशो नोद्वाट पो द्वाटति गेहे ह्युत्तरतोः कृतं त इह किं सोऽवग युवान्यां मतमः ॥७॥ अर्थःकोइएक माता पितायें पोताना अविनीत पुत्रने शीखामण आपीजे हे पुत्र को दिवस माता पिता शामुं बोलवू नहीं, अने पाडो उत्तरं पण दें वो नहीं. ते पुत्रं कबुल कयुं परंतु ते पुत्र जडमति हतो. तेवं ते वचन म नमा राख्यु. पनी एक दिवस माता पिता कांक काम. माटे बाहेर ग या, त्यारे पवाडेथी ते जडमति वालो पुत्र घरनां कमाड बंध करी माहेबे सी रह्यो. ते जेवारें मातापिता पाग घेराव्या त्यारे पुत्रने कयुं के हे पुत्र! कमाड उघाड ? कमाड उघाड ? एम घणा शाद कस्या परंतु ते मूढमती वालो पुत्र बोल्यो पण न बने कमाड पण उघाडयुं नहीं. त्यारें मातापि ता बापरेथी चड़ी नलीयां उतारी घरमां आवीने जुए तो त्यां मूर्ख पुत्र हसतो हतो. त्यारें मातापितायें कडं के हे मूर्ख ? जाणतो हतो तो पण कां घर उघाड्युं नही ? त्यारें पुत्रं कह्यु के तमेज मने शीखामण पापी जे, जे मा बाप सामुं बोलवू नहीं. माटे ढुं बोल्यो नहीं. ए अविनीत पुत्रनी कथा जाणवी. कडुं ने के, श्लोक ॥ जडोपि वक्रगश्चैव, यो नवेद् नुवि मानवः ॥ स श्लाघ्यते नैव लोके, यथाभूत श्रेष्ठिनंदनः॥१॥७॥ हवे पुण्य कस्यानुं फल अवश्य थाय ते ऊपर उंगण्याएंसीमो दृष्टांत कहे जे.
॥ श्वानर्ये पथि गहता सुमुनये कृत्वाऽष्टमं पारणं, दत्वा स्वेष्टगृहे ग तो हि गृहपो मेने वृषं देह्यवक् ॥ लाहि त्वं प्रचुरं न गेहचलितो लात्वोपला नैरान, रत्नान्याशु कृतानि वीक्ष्य गृहिणी पित्रा तु रम्यं कृतम् ॥ ७० ॥
अर्थः-कोइएक निईन जमाइ पोताना ससराने घेर याचना करवा मा टे पोताना गामथी निकलीने पोताना सासराने गामे जाय , तेने मार्गे