________________
दृष्टांतशतक.
३४२ कह्यु के रात्रिने विषेज था चोला माहरी पहेलांज तमारे घेर आवेला ज णाय ॥ दोहा ॥ में लीधो प्रहसमो, चोले सीधी रात ॥ एहथी ना गो आवियो, बेन थोडेरा घाल ॥ १ ॥ देस तजी परदेस नमे, धरे घणी मन आस ॥ सरज्यो ते नर पामीयें, ज्युं चवले लीधी रात ॥ २ ॥३२॥ हवे जे पाप करीने पण वली पश्चाताप करे तो ते सुखी थाय,नही तो कुखी थाय, तेकपर राजाने मेहेलें जनार बे ग्रामीणनो बत्राशमो दृष्टांत कहे .
॥हारोहणवारितं नृपतिना नृत्यः कथं कार्यतां, वामं गन्नति मुच्य तामिह गतौ ग्राम्यौ तदा क्रोशितौ ॥'बत्येकः किमु मारितोऽपरनरो नीत्या शु मां रहतां, गत्वार्य दि गम्यतां त्वरगते मुक्तः सुखी सोऽनवत् ॥ ३३ ॥ ___ अर्थः-एक राजायें वाडीमां मोहोल कराव्यो. अने पोताना चाकरोने कमु जे, आ मोहोलमा कोइने पेसवा देशो नहीं. तेवारें दरवाने पूज्युं के, कदापि कोइ नूलथी प्रवेश करे, तो तेने केम करQ ? तेने राजायें कर्यु के तेने पण मारी नाखजो. पण मूकशो नहीं.ते सांगली पोलीयायें फरी थी अरज करी के, हे महाराज ए घणो आकरो दंडे. तेने राजायें कह्यु के, ते प्रवेश करनारो जो पाडे पगे उतरे तो तेने बोडी मुकजो. एकदा प्र स्तावे को बे ग्रामीण पुरुषो जूलथी ऊपर चडी गया. त्यारे ते बेदु जण ने राजाना मनुष्योयें पकड्या. तेमां एक पुरुष बहु बोल्यो, तेथी तेने मा खो. अने बीजो पुरुष बीकथी कहेवा लाग्यो के मारु रक्षण करो. त्यारे राजसुनटें कह्यु जे तुं पाने पगे उतरीश तो बचीश ते पुरुष तेमज कयुं. त्यारे तेने मुक्यो तेथी ते जर पोताना कुटुंबने मल्यो, अने सुखीयो थयो. कडं ने के, श्लोक ॥ पापं कृत्वा पुनः पश्चात् , यो निन्दति नरोत्तमः॥ स सुखी जायते लोके, यथैको हर्म्यपश्यकः ॥ १ ॥ इति बत्रीशमो दृष्टांत ॥ विचास्या विना मुर्ख जनने वचन आप नहीं ते विषे तेत्रीशमो दृष्टांत.
॥जूपानीरसुते सदानिरमतोरोदित्यनीरांगजा, वक्त्योरोदिषि किं नवह रहतः सत्यं धवैको हि नौ ॥ याम्यागसि विट्सनं निशि सखे मार्गे मिलित्वा गतः, श्रुत्वार्याचलहेतुकां वरमतो ज्ञात्वा गता स्वालये ॥३४॥ यर्थःएक राजानी दीकरी बीजीबाहिरनी दीकरी ए बन्ने साहेली हती. ते सा थे मली रमत करे. एकदा आहिरनी बेटी रोवा लागी तेने राजानी पुत्रीयें पूब्युं जे तुं केम रडे के ? त्यारे ते कहेवा लागी के तुं राजाने त्यां परणी