Jain Katha Ratna Kosh Part 05

SR No.: 010250
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1891
Total Pages: 401
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 44 MB

Page 342

३३० जैनकथा रत्नकोष नाग पांचमो. हवे शमन होय, ते पण जो दयायुक्त होय, तो ते सारो;परंतु नि
र्दय मित्र पण सारो नहीं. ते ऊपर चौदमो दृष्टांत कहे . ॥ चौरो निःस्वगृहे गतो हिम निशि प्राह प्रियं स्वाबला,त्वत्पाधैम्बरखेमकं जटिति वा तदेहि लाह्यर्नकम् ॥ नो गृह्णाति शिशुं ददाति न तदा इंच जातं तयोस्तत्त्वांबरकं शिशूपरि हरः दिप्त्वा गतेऽन्यालये ॥१५॥ अर्थःको एक चोर निर्धनना घरमां शियालाना दिवसमांरात्रिने विषे चोरी करवा पेठो. ते वखतें घरमां स्त्री पुरुष बेदु सूतां हतां. पनी टाढथी पीडाती स्त्रीय पोताना स्वामीने कयुं, के तमारी पासें लुगडांनो कटको बे, ते मने बापो, अथवा बोकराने व्यो, बालक टाहाडथी पीडाय ले. त्यारे तेणें बा लकने पण तेड्यो नहीं, ने लुगडानो कटको पण आप्यो नहीं. पनी ते बेदु जणने लडाइ थ. ते लडाइ जोश्ने चोरना मनमां दया आवी, तेथी तेणे पोतानुं वस्त्र बालक ऊपर नाव्यु. ने बीजाना घरमां चोरी करवा ग यो. कर्वा डे के॥ दयायुक्तो दरिशेऽपि, शत्रुर्हि सुखकारकः॥प्रविष्टे हि यथा गेहे, चौरेण ह्यर्पितं पटम् ॥१॥ इति चतुर्दश दृष्टांतः ॥ १५ ॥ हवे कार्य न थयानी पहेला लडवा ऊपर स्त्रीपुरुषनो पंदरमो दृष्टांत कहे .
॥ कोप्याह स्ववशां च सामि महिषीं त्वं साशु नाथानय, मातुर्डग्धतरी ददामि हि तदान्योऽन्यं विधत्तः कलिम् ॥ श्रुत्वागत्य विशारदेन हि घटा नमा महिष्याद ते, देत्रं मे यदि नदित न ललने यूयं कथं युध्यथ ॥ १६ ॥
॥ अर्थः-कोशएक पुरुष पोतानी वशवर्ती स्त्रीने कहे ,के हे स्त्रि,हुँ श लावू ? त्यारें स्त्री बोली के हे स्वामिनाथ ! जलदी लावो, वली स्त्री क हे . मारी नेंशना दूधनी तर दुं माहरी माताने आपीश, त्यारें स्वामी कहे जे के, ते तर ढुं खाश्श. एवी रीतें बेहुने क्वेश थयो. ते क्वेश सांजली ने को बुद्धिमान पुरुष यावी तेना घरमां पडेलां माटीना नाम सर्वे नां ग्यां. त्यारे स्त्रीएं पूब्युं के, या वासण केम नांग्यां ? त्यारे ते बोल्यो, के मारुं खेतर तारी खाधुं. त्यारे ते स्त्रीपुरुष क्लेश पडतो मूकी कहेवा लाग्यां के हजी नेश क्या आणी ने ? त्यारे बुद्धिमान पुरुषे कयुं, जे नेश आव्या विना दूधनी तरनी लडाइ शामाटे करो बो ? ते सांजलीने ते बे दु समज्या. कह्यु ले के ॥ दोहा ॥ घरें नेश आणी नहीं, नांग्यां मोबर सात ॥ जगडो तो दंपति करे, दूध तरीनी वात ॥ १॥ एनो तो जगडो