________________
१७
जैनकथा रत्नकोष नाग पाचमो. देवतानी बनावेली देवाधिदेवनी प्रतिमा नीकली, ते प्रतिमाने राजायें जो ने तेज समये ते राजा सम्यकदृष्टि थयो. एकदिवस जिनमूर्ति सन्मुख नृ त्यकरतुं अने गानकरतुं एवं राणीनुं कबंध जोयुं एटले माथाविनानुं राणीनुं धड जोडे. ते वात राजायें राणीने कही. राणीयें खराब चिन्हथी पोतानुं आयुष्य थोडं जाणीने दीक्षा ग्रहण करी अनशन लश्ने सौधर्म देवलोकें दे वता था तिहांथी पूर्व स्नेहने लीधे राजापासें आवी राजाने प्रतिबोध क स्यो. तेथी राजायें कुगुरुवासनादि बोड्यां अने सजति पाम्यो माटे सर्म पालनारी स्त्रीथी पण बोध थाय ने ॥ १० ॥ इति सत्कुल धारं ॥
अथ सुगुरुवारं ॥ जीवादितत्त्व विकलैर्विपुलैस्तपोनि, मुं तो न तामलिरजातसुसाधुसंगः॥ कः स्वर्णसिक्ष्मिधिगन ति कूटकल्पैः, कोवांबुधिं तरति जर्जरयानपात्रैः ॥११॥
अर्यः-हवे सत्संग, एटले सशुरु संग तेनुं हार कहे जे. (अजातसुसा धुसंगः के०) नथी उत्पन्न थयो सारा साधुनो संग जेने एवो (तामतिः के०) तामलि तापस (जीवादितत्त्व विकलैः के०) जीवादि तत्वोयें रहित ह तो तेथी (विपुलैः के०) विस्तीर्ण एवां (तपोनिः के०) तपोयें करी पण (न मुक्तः के०) मुक्त थयो नहिं अर्थात् संसारथकी अथवा कर्मथकी न मु काणो. ते सत्य . जुवो के (कूटकल्पैः के०) खोटीवस्तुथी (कः के०) को गपुरुष, (स्वर्णसिदि के०) सुवर्ण सिधिने (अधिगन्नति के०) प्राप्त थाय ? अर्थात् कोइ पण प्राप्त थातो नथी. (वा के०) अथवा (जर्जरयानपात्रैः के०) जीवाणेकरी (अंबुधिं के०) समुने (कः के०) कोण (तरति के०) तरे ने अर्थात् कोइ तरी शकतुं नथी. बीजं तो सर्व सुगम डे ॥११॥
हवे आंही तामली तापसनी कथा कहे . ताम्रलिप्ति पुरीनेविषे ताम लीनामा शेठ हतो तेणे तापसी दीक्षा ग्रहण करी. पड़ी ते मध्यान्हें गा ममा जइ वोहरीलावे ते वहोरेला आहारना चार नाग करे,तेमां एक ज लचर जीवोनो, बीजो स्थलचर जीवोनो, त्रीजो खेचर जीवोनो अने चो थो पोतानो, एम कल्पना करी त्रण नाग काढी नाखे अने चोथा नागनां अन्नने एकवीश वखत जलें करी धोइने नोजन करे. ए प्रकारनुं तप साठ हजार वर्ष कयुं,पनी ईशान देवलोकमां इंश थयो तेणे अवधिज्ञानेकरी ए