________________
श्रीनुवननानु केवलीनो रास. म कहे स्त्री आगे रे ॥ स्ने० ॥ ५ ॥ शिर मुंमावो सा कहे, जिम विशेषे ते रीफे रे ॥ मुंमन वाहतुं प्रेतने, ते तिम करे दिन बीजे रे ॥ स्ने ॥६॥ श्म विषय रागरूपें करी, राग केसरीयें विगोयो रे, प्रमदाने वश पाडीने, अवतार थालें खोयो रे ॥ स्ने ॥ ७ ॥ देव गुरु बादिक दिलयकी, प रिहरि प्रमदा राची रे ॥ धर्मादिक धंधोलिया, सुंदरी जाणी साची रे ॥ ॥ स्ने ॥ ७ ॥ को क्यारे कहे तेहने, तें समकित दर्शन सेवा रे ॥ कि म मेली सव ते कहे, सुणो कहुँ समजावी हेवा रे ॥ स्ने ॥॥ श्लोक ॥ सम्यक् दर्शनमेतस्याः, प्रियायाएव निश्चितं ॥ सम्यग्दर्शनो ह्यन्यस्तु, को पि धूतैः प्रकल्पितः ॥ १ ॥ पूर्वढाल ॥ रागकेसरीना राज्यमां, श्म ते बोले उधुं रे॥ पाचरण अवटु ए सवे, सम्यक जाणी सधैं रे ॥ स्ने ॥१०॥ सम्यक् दर्शन मंत्रवी, दिल चोरी रह्यो दूरे रे ॥ मिय्यादर्शन तव मोदछु, पेठो निज दल पूरे रे ॥ स्ने॥ ११॥ मरण लहीने मूढ ते, एकेडियादिक यादें रे ॥ योनि ते फरसी फरी फरी, वाह्यो विषय सवादे रे॥स्ने॥१२॥ बेतालीशमी ढाले तस्यो, विषये तेह वराको रे ॥ उदयरतन कहे अहोन वी, विरुवा विषय विपाको रे ॥ स्ने ॥ १३ ॥
॥दोहा॥ ॥ अवतायो वलि अन्यदा, जिनदास श्रेष्टि गेह ॥ पुत्रिपणे ते प्राणि ने, कर्मे तिहांथी लेह ॥ १ ॥ जिनश्री नामें ते सही, सकुटंबें ते सेठ ॥स म्यक् दर्शन मंत्रिने, सेवे सदा गुन ३ ॥२॥ जिनश्री पण पाले तिणे, समकित धरी स्नेह ॥ विमल सेठ गु६ श्राइने, परणावी ले तेह ॥३॥ देव धर्म गुरु रागिए, श्री जिन धर्म नदार ॥ करतां कुलमान थया, ते हने पुत्र बे चार ॥४॥ घर धणियाणी ते थई, थाण न लोपे कोय ॥ चारो नहि को अवरनो, जे एह करे ते होय ॥ ५ ॥ धनश्री नामें धर्मि गी, वडा पुत्र घर नार ॥ सारथ वाहनी ते सुता, स्वरूपवंत उदार ॥६॥
॥ ढाल सडतालीशमी ॥ ॥ बेडो नाजी ॥ ए देशी ॥ तेहवें तक सांधीने विनव्यो, क्षेष गजें धाई ॥ मोह गजेंड्ने मननी मोजें, जो जो मुज सकजाई ॥१॥ दुग्द्योजी ॥ मानें मोहराजा महाराजा ॥ दू० ॥ मेहेलावी तेहनी माजा ॥ दू०॥ वजडावी सुयशवाजां ॥ दू०॥ योजी द्योजी योजी दुग्द्योजी ॥ ए थांक