________________
श्रीनुवननानु केवलीनो रास. १३ बुं जुगतुं नहीं रे, मुझने हवे ते माट ॥ अलोप थयो म चिंतिने रे, कु संग लही ते कुघाटो रे ॥ स ॥ १७ ॥ मिथ्या दर्शन मंत्रवी रे, किहांय थी प्रगटी त्यांही ॥ गले कालीने तेहने रे, नाख्यो निज फंदामांही रे ॥ स०॥ १७॥ कुलिंगी संग करावीने रे, धर्म बले बहु पाप ॥ एकेंझ्यिादि कमां धस्यो रे, मोहादिकें मली सपापो रे ॥ स० ॥१५॥ तिमज राख्यो तिहां रोकीने रे, तेहने अनंतो काल ॥ गणचालीशमी ए कही रे, उद यरतन ए ढालो रे ॥ स ॥ २० ॥
॥दोहा॥ ॥ वली हवे ते एकदा, कर्म नृपें धरि हेत ॥ धन श्रेष्टीने धाम लेइ, उ पजाव्यो नर खेत ॥ १॥ सुनगनामा सुत ते सही, यौवन पाम्यो जाम ॥ सुगुरु सदागम संगथी, समकित पाम्यो ताम ॥ ॥ मिथ्या दर्शन आदि दे, उश्मन कीधा दूर ॥ सम्यक् दर्शननी सेवना, तिमज करे नरपूर ॥३॥ सम्यक् दर्शन मंत्रि जे, झायोपशमिक रूप ॥ त्रिविध आराधे तेहने, आ पी जाव अनूप ॥४॥ वरष केतां एक वही गयां, सुपरें करतां सेव ॥ प रण्यांपू एकदा, सुत तसु जगतां खेव ॥ ५ ॥ अवसर जाणी आपणो, वलि तिहां आव्यो वेग ॥ रोषनरें राग केसरी, उपजाव्या उग ॥ ६ ॥ ते सुनगतणां घटमां सही, बीजे रूपें बलवंत ॥ स्नेह रागमिमें संक्रम्यो, तव नपनो स्नेह अनंत ॥ ७ ॥ मात पिता नगिनीविषे, नाइविषे अति जूर ॥ दास दासी परिजन विषे, प्रीतिनुं वाध्यु पूर ॥ ७॥ बाहिरथी श्रा वे घरे, जो नजरे नावे कोय ॥ तो तेहने जोतो फिरे, नूरख्यो तरस्यो सोय ॥ ए॥ नजरें देखे तेहने, तव तसु थाय करार ॥ पुत्रतणा तो प्रेमनो, प रमेश्वर लहे पार ॥ १० ॥ सर्व गाथा ॥ ७१७ ॥
॥ ढाल चालीशमी ॥ ॥ नणदल साखूडामां मोतीडो मणेर ॥ ए देशी ॥ वारी वेढुं मासानो बाल ते, वारी आलिंगे लई उत्संगे हो॥ बलबल बोरुडामां मनडो कि रहि 3॥वारी मुखपर मारखी गण गणे, वारी तो पण चुंबे मनरंगें हो ॥ ॥१॥ वारी खेलें खरडी नासिका, वारी लपनथी चुए लाल हो ॥ ॥ वारी कोकाकरी लुहे करें, वारीमल मूत्र बदु जंबाल हो ॥ब० ॥२॥ वारी के. घाली क्रीकलो, वारी त्रिक चोक चाचरे तेह हो ॥ ॥ वारी सुत ग्रस्तनी