________________
२६२ जैनकथा रत्नकोष नाग पांचमो. दर रचनावाली, अतिप्रसिद्ध कर्पूर प्रकरनामे महाकाव्यनी कथा कही. ॥ इति श्रीबालावबोधसहितः कर्पूरप्रकरग्रंथः संपूर्णः ॥
॥ अथ कपूरप्रकर अवचूरिकत तपनपकमः॥ ॥प्रतिदिनमपि दानं पुण्यसंपनिदानं,पुनरधिकफलं स्यात्पारणाहोत्तराहे ॥ दिशति जलनृदन्नं कृत्तिकादौ सुदृष्टः, पुनरमलमनय॑ मौक्तिकं स्वातियो गे ॥ १॥ अर्थः-प्रतिदिन जे दान आप, ते पण पुण्यरूप संपत्तिनुं थादिकारण ने वली तेज दान, जो पारणाने दिवसें तथा उत्तर पारणाने दिवसें देवाय तो अधिक फलने आपनार थाय जे. कृत्तिकाना आरंजमां सारी रीतें वर्षेलो वरसाद धान्यनी उत्पत्ति सारी करे . वली ते वरसाद जो स्वातिने विषे वरस्यो होय तो निर्मल एवा अमूल्य मोतिने उत्पन्न करे . ॥ १ ॥ जितनवदकषायः पादिकादेर्दिनोऽय्यो, वितरणकरणैः प्रा
पश्चिमावप्युदारौ ॥ विहितनुवनमुत्किं पार्वणश्चंइएक, स्तदितरशशिनौ किं नो मुहूर्ताऽप्रकाशौ ॥ ॥ अर्थः-संसारने वधारनारा चार कषाय तेने जीतनारो एवो पाक्किनो ( पांखीनो ) आगलो दिवस में तेमज दान वि गेरेना आपवाथी पांखीनो पहेलो लो बंने दिवस उदार उत्कृष्ठ फलदा यक गणाय . ते जेम के सघला नुवनने जेणे हर्ष आपेलो डे एवो एक पुनमनो चश्मा नथी गुं? ना बेज. ते शिवायना बीजा दिवसना चं ते, मात्र वे चार घडी प्रकाश अने अप्रकाश करनारा नथी झुं ? ना तेवाज . थ र्थात् सर्व दिवसो करतां पाखीनो दिवस ते दान विगेरे कर्मनो अति फलदाय क ने बीजा सर्व दिवस सामान्य फलदायक . वली पारणानेविषे कहे जे. ॥ गुई तपः केवलमप्युदारं, सोद्यापनस्यास्य पुनः स्तुमः किं॥ ह्रद्यं पयोधे नुगुणेन तत्तु, शदासितादोदयुतं सुधैव ॥३॥ अर्थः- केवल गुरु तप डे ते पण अति श्रेष्ठज ले तेमां वली ज्यारे ते तप उद्यापन सहित होय तो तेमां झुंज कहे. अर्थात् तेनां वली गुं वखाण करवां ? जेम के जे गायनुं उध गायना गुणथीज मधुर बे, परंतु तेमां वली शख अने साक रनो नुको नारव्यो होय त्यारे मधुर अमृत जेवु थाय तेमां गुंज कहे ॥३॥ वृदोयथा दोहदपूरणेन, कायोयथा सश्सनोजनेन ॥ विशेषशोनां जनते यथोक्त, सोद्यापनेनैव तथा तपोऽपि ॥४॥ इति उद्यापनप्रक्रमः॥ अर्थः- जेम खातर विगेरेनी पूरणी करवाथी वृद, विशेष शोनाने पामे