________________
कर्पूरप्रकर, अर्थ तथा कया सहित. १३३ रुचि पंमितना कानमा मद्यपान करवाथी कालेलु शीशुं रेडयुं ते वात घटे डे केम के (च के०) अने (नोगिनुक्ताज्यनोगैः के०) सर्प बोटेला घृतथी (तनुदृढता के०) शरीरनी दृढता (कस्यात् के० ) क्यांथी होय ॥११॥
आहिं वररुचिनी कथा कहे . पामलीपुरने विपे वररुचिनामा पंमित रहेतो हतो, ते पंमित नित्य पांचशे नवीन काव्योयें करी नंदराजानी प्रातः कालमां स्तुति करतो हतो, ते काव्यो सांजलीने तरत राजा, पोता ना शकमाल मंत्रीनी सामुं जूवे,जे या मंत्री काव्योना अर्थ सारी रीतें क रे, तो ढुं कांहिंक पंमितने दान आपुं ? शकमाल मंत्री तेनुं पांमित्य यथा स्थित घगुंज सारु जे एम जाणे खरो, परंतु सम्यक्त्व मलीनतायें करी ते ना काव्यनी काहिं प्रशंसा करे नहि. पनी शकमाल मंत्रीनी स्त्रीयें कडं जे तमो ते वररुचि पंमितना काव्यनी प्रशंसा करता नथी ले कांही तीक नहिं एवां स्त्रीना वचन सांजली एकदिवस एकश्लोकनुं व्याख्यान शकमाल मंत्री कयुं. तेवारे तरत राजायें तेने दान आप्युं, एकदिवस ते वररुचि पंमितनुं अनिमान उतारवा माटे शकमाल मंत्री राजाने कह्यु के जे वररुचियें काव्यो कस्वां, ते सर्व मारी दीकरियोने आवडे हे त्यारे राजायें कह्यु के त मारी दीकरीने केवरावो, तेवारें पडदो चाडो नाखीने कन्यायें वररुचिनां कहेला सर्व काव्य कह्यां. पनी वररुचि, प्रागमां गंगानी पांचशे काव्योयें करी स्तुति करे तिहां यंत्रप्रयोगें करी पांचसो दिनार धारण करनारी, कोश स्थली नडीने हाथमां पडवा लागी. तेवारें वररुचि कहेवा लाग्यो. के गं गाजी स्तुतिथी मने प्रसन्न थश्ने इव्य आपे बे. पनी शकमाले तेवा त जाणीने संध्याकाले कोशस्थली हती तेमां यंत्रप्रयोगें करी पाषाणो मूक्या, अने नंदराजा पासें वररुचिनी लजा खोवरावी. हलको पाड्यो, तेवारें वररुचियें पोतानी पासें नणनारा बोकराउने आ प्रमाणे गाथा शीखवी, जे ॥ नंदराय जाणे नहि, जे शकमाल करेसि ॥ नंदराय मारी करी, सिरिल रऊवेसि ॥१॥ ए गाथा सांजली राजाने शकमाल नपर क्रोध चड्यो तेवारें शकमा विषनाग करी पोताना बोकराने शीखव्युं तेनी शीखवणीथी राजानी समद सरिये पोताना बापने तरवा रथी मारी नाख्यो राजायें सिरीयाने प्रधान व्यापारमुक्ष आपी, श्रीयकें वररुचिथी वैरसेवा माटे कोशाध्यदने कयुं के जेवी तेवी रीतें वररुचिने