________________
३१६
जैनकथा रत्नकोष नाग बीजो. शना सुणी, चरमशरीरी तेह ॥ व्रत ले पूरव जण्या, द्वादशांग गुणगेह ॥३॥ ते प्रनु सार्ने विचरतां, तप तपता मुनिराय ॥ विहार करंता नेम जी, अनुक्रमें झारिका जाय ॥४॥ समवसस्या सहसावनें, हवे ते खटक पि राय ॥ बहने पारणे पूबीने, दो दो गोचरी जाय ॥ ५ ॥
॥ ढाल बीजी॥ ॥ धन दिन वेला धन घडी तेह ॥ ए देशी ॥ वे ये रे मुनिवर गोचरी जाय, द्वारिकामा समिति ते सोधता जी ॥ अनिकजसा ने अनंतसे न दोय,देवकीने घर जाय इंडिय रोधता जी ॥ १ ॥ देखी रे कृम सरीखा ते साध, मोदकसिंह केसरीया रागथी जी ॥ पडिलाने देवकी ते ऋषि रा य,माने रे मुनिवर अाव्या नागथी जी ॥ ॥ ते कपि वहोरी जाये रे ता म, अजितसेन निहतारी आवीया जी ॥ ते पण तेमहीज वोहरी रे जाय, देवजस शत्रसेन पान धारीया जी ॥३॥ देवकी रे संशय पामी ताम, प्रले रे कर जोड। शपिराय जी रे ॥ स्वामी रे गुं तुम दिशि मोह थाय, अथ वा रे मुफ मति मोह ते थाय जी रे ॥ ४ ॥ अथवा रे द्वारिकामां अन्न पान,दुःकर ले केम मुफने ते कहो जी ॥ मुनि तव बोले नहिं कोई वात, अमे रे सहोदर खट सरिखा लहो जी॥५॥दीदा रेलीधी प्रनुजीनी पास, फीरता रे गोचरीआव्या तुम घरे जी ॥ चिंते सा तिलसम तिल पण नांहि, केमरे ए देवू नारायण परें जी ॥ ६ ॥ पूर्वे रे अयमत्ते रीखि राय, नांच्या रे अड सुत मुझने जीवता जी ॥ जश्ने रे पूजे नेम जिणंद,नेमजी कहे सांनलियें तुज सुता जी ॥ ७ ॥ संशय नारव्यो सघलो रे तास, कर तीरे खेद देवकीने प्रनु कहे जी ॥ म करो रे खेद कस्यां कर्म जेह, पामे रे दुःख ते कर्मनदय जहे जी ॥ ॥ पूर्व नवें तुमें शोक्यनां रत्न,लीधां ने दीधुं एक तो रोवतां जी ॥ सांजली निंदे मुरित ते आप,पहोता रे घर हवे पुत्रने वांडतां जी ॥ ॥ ॥ नारायण पूढे श्यो तुम शोक, सा कहे पुत्र न पाल्यो निज करें जी॥ कहे रे कंसारि म करो खेद, पुत्र होशे तुम कर ग्रं तेणी परें जी ॥ १० ॥ देव आराध्यो आव्यो ते देव, सुर कहे कारण कहो तव हरि कहे जी ॥ वां रे लघुनाता तव देव, बोले रे होने पण दीदा लहे जी ॥११॥ अनुक्रमें प्रसव्यो पुत्र पवित्र, गजसु कमाल ते नामें वालहो जी ॥ बदु नृप कन्या परण्यो तेह, नवना