________________
( २५ ) कारण कह्यो, ६ लोहबाग्गियां नौ परे घणो अरसौ ॥ ला. सू० प्र० सुयगडांग, अ० ३, उ० ४, गा० ६-७.
(४८) साधु होकर से अगुकार पारे वास्ते बसजीव ने बांधे बंधारे बांधतां ने भलो जाणे, छोडे छुडावे छोडतां ने अलो जाये तिने चोमासौ प्रायश्चित आवे सा० सू० निशीथ, उ० १२, बो० १--२.
(४६) मोन रा माग जाये नहौं तिणने शौ भगवान् रौ आना से लाभ न हों। सा० सू० प्र० आचारांग, अ० ४, उ०.४.
(५०) ब्राह्मणां ने जिमायां तमतमा पहुंचे। सासू. उत्तराध्ययन, अ० १४, गा० १२.
(५१) साधुरै अठारह पाप रा सर्व थकी त्याग कै. देश थको नहौं । सा० सू० उबवाई, प्र० २१,
(५२) साधु रा भण्ड उपगर परिग्रह मे कह्या नहौं, मुरच्छा गख ता परिग्रह लागे । सा० सू० दशबैकालिक, अ० ६, गा० २१.
(५३) साधुरे नवकाटि पचक्वाण कया । सां. सू० दशवकालिक, अ० ४.
(५४) आचारजां गै छाना बिना आहार करे करतां ले भलो जाणे तो प्रायश्चित । सा० सू० निशीथ उ. ४, बो० २२.
