________________
६४२
जैन - रत्नसार
मांनू मेंरु शिखरनी चूला हो ॥ श्र० २ ॥ ए तो सूत्रणो नाम सुणीजे, तिम तिम अन्तरगति भीजे हो । प्रगटे नवल सनेहा एहथी, उलसे मोरी देहा हो ॥ श्र० ३|| अणुत्तर सुरपद पाया, तेना गुण इणमें गाया हो । नगरादिक भाव वखाण्या, ते तो छट्ठे अङ्गे आया हो ॥ श्रा ० ४ ॥ इहां एक सुयखंध वारू, त्रिण वर्ग वली मनोहारू हो । उद्देसा त्रिण सनूरा, संख्यात सहस पद पूरा हो ॥ श्र० ५ ॥ सूत्र सुणावां अमे तेहनें, साची श्रद्धा हुय जेहने हो । श्रोताथी प्रीत बढ़ाऊं, निन्दकने मुंह न लगाऊं हो ॥ श्रा० ६ || जे सुणतां करे कोरे, ते तो माणस नहिं पिण ढोरे हो । कवि विनयचन्द्र कहे साचो, श्रुत रंगे. सहु को राचो हो ॥ श्र० ७ ॥
प्रश्नव्याकरण सज्झाय
दशमो अंग सुरंग 'सुहावे, प्रश्नव्याकरण नामे । सूत्र कल्पतरु सेवे ते तो, चिदानन्द फल पामे ॥ आवो आवो गुणना जाण, तुमने सूत्र सुनाऊं ॥१॥ पुप्फ कली ज्यूं परिमल महके, गुरु परागने रागे । तिम उपांग पुष्पिका एहनो, जोर जुगति करि जागे ॥ आवो ० २ ॥ अंगुष्टादिक जिहां प्रकास्या, प्रश्नादिक अति रूडा । ते छे अष्टोत्तर सत ए तो, सूत्र मध्य मणि चूडा || आवो० ३ ॥ आश्रव द्वार पांच इहां आण्या, पांचे संबर द्वारा । महामंत्र वाणीमां लहिये, लबधि भेद सुखकारा ॥ आवो ० ४ ॥ सुयखंध एक छेदसमें अंगे, पणयालीस अज्झयणा । पणयालीस उद्देस वली पद, सहस संख्यातनी रयणा || आवो० ५ ॥ जे नर सूत्र सुणे नहिं काने, केवल पोखे काया । माया मांहि रहे लपटाणा, ते नर इम हिज आया || आवो० ६ ॥ सूत्र मांहि तो मार्ग दोय छे, निश्चय नय व्यवहारा | विनय चन्द्र कहे ते आदरिये, जन मन मदन विकारा ॥ आवो० ७ ॥
विपाक सूत्र सज्झाय
सुनो रे विपाक सूत्र अंग इग्यारमो, तजो विकथा वृथा जे अनेरी । ललित उपांग जसु प्रवर पुष्फ चूलिका, मूलिका पाप आतंक केरी ॥१॥ अशुभ विपाक सम दुष्कृत फल भोगवी, नरक में गरक थया जेह प्राणी ।