________________
मन्त्रराजरहस्यम् ।
[२५ दिग्मात्रमियं व्याख्या सम्यग् जानन्ति पूर्वविद एताम् । यस्मादस्य स्मरणात् त्रिभवे शुद्धिस्त्रिशुद्धस्य ॥
२४६ पष्ठे वलये चतुरधिविंशतिजिनमूर्तयः स्वलक्ष्मयुताः। सप्तमके तावन्त्यो विद्याः स्युर्वर्द्धमानाद्याः ॥
२४७ अन्तश्च वीरमूर्तिः 'मुमणे-सोमणस' नाम चमरधरौ । पादाधो ग्रहनवकं दक्षिणतो गौतमो भगवान् ।
२४८ मूर्तिक्षिणकोणे ऊर्य देवी सरस्वती वामे। . लक्ष्मीरधश्च वामे गणिपिटकाख्यः स यक्षेन्द्रः ॥
२४९ दक्षिणतो मानुपनगशिखरे त्रिभुवनविभुलभृदेवी । आत्मगुरुरात्ममूर्तिः सौधर्मेन्द्रादयो यथायुक्ति ।
२५० यक्षस्य च पणपनीनाम्नो निकटेऽथ यक्षिणीनग्ना। मुस्कलकेशाच्छादितपृष्ठिः सत्फलितक्षतले ॥
२५१ दक्षिणकटीस्थ-दक्षिणपाणिमिकरमोदकसपात्रा । 'नैं पाशाङ्कुश -माया सयक्षिणी नमः' इति मन्त्रः ।। २५२ करजापे माग्लसको जातीकुसुमानि सहस्राः। दश होमश्च दशांशः सिद्धा सत्पुप्पफलदा स्यात् ।। त्रिभिर्विशेषकम् ।। २५३
इति श्रीसिंहतिलकसूरिविरचिते • मन्त्रराजरहस्ये सप्तदेवादिरहस्यमिदं प्रदर्शितम् ।।
२५४
स्तुतिपदी(३२-२४ )रहस्यम् ॥ द्वात्रिंशतमुत चतुरधिशितिमादौ विधाय तल्लब्धिपदीम् । मागुक्तमेव शेपं गुरुवशतः किश्चिदन्यदपि ॥ "निण-ओहि-परमोहि-अणतोहि-अणंताणंदोहिनिणे । केबलि-भवत्यकेबलि-अमवयं य केवलीयं च ।। 1 पीलमा ।
२५५
