________________
२०४
दीघनिकाये पाथिकवग्गटीका
(१०.३०९-३०९)
-
सलाकभत्तं। एकस्मिं पक्खे एकदिवसं दातब्बं भत्तं पक्खिकं। उपोसथे दातब्बं भत्तं उपोसथिकं। पाटिपददिवसे दातब्बं भत्तं पाटिपदिकं। आगन्तुकानं दातब्ध भत्तं आगन्तुकभत्तं । धुरगेहे एव ठपेत्वा दातब् भत्तं धुरभत्तं। कुटिं उद्दिस्स दातब्बं भत्तं कुटिभत्तं। गामवासीआदीहि वारेन दातब्ध भत्तं वारभत्तं। विहारं उद्दिस्स दातब्बं भत्तं विहारभत्तं । सेसानि पाकटानेव ।
वितक्केति “कत्थ नु खो अहं अज्ज पिण्डाय चरिस्सामी''ति । “कत्थ पिण्डाय चरिस्सामा''ति थेरेन वुत्ते “असुकगामे भन्ते"ति काममेतं पटिवचनदानं, येन पन चित्तेन “चिन्तेत्वा''ति वुत्तं, तं सन्धायाह "एत्तकं चिन्तेत्वा"ति । ततो पट्ठायाति वितक्कमाळके ठत्वा वितक्कितकालतो पट्ठाय । “ततो परं वितक्केन्तो अरियवंसा चुतो होती"ति इदं तिण्णम्पि अरियवंसिकानं वसेन गहेतब्, न एकचारिकस्सेव । सब्बोपि हि अरियवंसिको एकवारमेव वितक्केतुं लभति, न ततो परं | परिबाहिरोति अरियवंसिकभावतो बहिभूतो । स्वायं वितक्कसन्तोसो कम्मट्ठानमनसिकारेन न कुप्पति, विसुज्झति च। इतो परेसुपि एसेव नयो । तेनेवाह "कम्मट्ठानसीसेन गन्तब्ब"न्ति ।
गहेतब्बमेवाति अट्ठानप्पयुत्तो एव-सद्दो । यापनमत्तमेव गहेतब्बन्ति योजेतब् ।
एत्थाति एतस्मिं पिण्डपातपटिग्गहणे। अप्पन्ति अत्तनो यापनपमाणतोपि अप्पं । गहेतब्बं दायकस्स चित्ताराधनत्थं । पमाणेनेवाति अत्तनो यापनप्पमाणेनेव अप्पं गहेतब्बं । “पमाणेन गहेतब्ब''न्ति एत्थ कारणं दस्सेतुं “पटिग्गहणस्मिन्ही"तिआदि वुत्तं । मक्खेतीति विद्धंसेति अपनेति । विनिपातेतीति विनासेति अट्ठानविनियोगेन । सासनन्ति सत्थु सासनं अनुसिटुिं । न करोति नप्पटिपज्जति ।
सपदानचारिनो विय द्वारपटिपाटिया चरणं लोलुप्पविवज्जनसन्तोसोति आह "द्वारपटिपाटिया गन्तब्ब"न्ति ।
हरापेत्वाति अधिकं अपनेत्वा ।
आहारगेधतो निस्सरति एतेनाति निस्सरणं। जिघच्छाय पटिविनोदनत्थं कथा,
204
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
