________________
श्रीशान्तिनाथ चरित्रे
भवतां प्रत्ययार्थं च हाःस्थोऽयं प्रेषितोऽमुना। दृष्ट्वाऽनिमेषनेत्रं तं सत्यं मेने नृपोऽपि तत् ॥ ८० ॥ व्यन्तरेन्द्रोऽप्युवाचैवं प्रोक्तं दण्डधरेण यत् । मम पाखें सदा राजन् ! प्रेषितव्या नरा निजाः ॥ ८१ । इन्ट्रादेशन नास्माकमस्तीहागमनं नृप ! । मिलनाय ततो मित्र ! त्वयाऽऽगम्यं कथञ्चन ॥ ८२ ॥ इत्युक्ते राजलोकास्ते तत्र गन्तुं समुत्सु काः । प्रतीहारण भणिता आगच्छथ मया सह ॥ ८३ ॥ ततो यमरहस्यान्ते जग्मुस्ते पार्थिवादयः । तेषां च पश्यतामादौ तत्र दौवारिकीऽविशत् ॥ ८४ ॥ तत्पृष्टे भूभुजादिष्टाश्चत्वारो मन्त्रि णोऽविशन् । । देवतामोहितात्मानो भस्मीभूताः क्षणेन ते ॥ ८५ ॥ ततस्तत्र नरेन्द्रोऽपि झम्मां दातुं समुद्यतः । वत्सराजकुमारेण बाहौ धृत्वा निवारितः ॥ ८६ ॥ भणितश्च यथा राजन् ! सर्वस्य विदितं ह्यदः । मियते तत्क्षगादेव 'प्रविष्टो ज्वलने यतः ॥ ८७ ॥ देवतायाः प्रभावेण जीवितोऽहं महीपते ।। तयैव मोहयित्वाऽमी निहता मम शत्रवः ॥ ८८ ॥ यतो मन्सारणोपायस्त वाऽमौभिनिवेदितः । ततो हता मयते यत्कार्य प्रतिकृतं कृते ॥ ८८ ॥
(१) ज द प्रविष्टैच लितानले ।
