________________
PY
श्रीशान्तिनाथचरित्रे
सोऽवदद् विद्यतेऽग्रेऽपि 'हे वत्सौ। प्रचुरं धनम् । निजेच्छया त्यागभोगी तेनैव कुरुतं युवाम् ॥ १४ ॥ इयं च हादशी वेला भवेत् सोपट्रवाऽप्यसौ। ततो न युज्यते वाडौं प्रयातुमिति मे मतिः ॥ १५ ॥ अथ तावूचतुस्तात ! मा वादौरीदृशं वचः ।। भाविन्येषाऽपि नौयात्रा क्षेमेण त्वत्प्रसादतः ॥ १६ ॥ ततस्तेन विसृष्टौ तावत्याग्रहपरायणी। क्रयाणकं जग्गृहतुर्गणिमादि चतुर्विधम् ॥ १७ ॥ सामग्री सकलां कृत्वा जलादीनां च संग्रहम् । यानमारुहा चार्णोधी ततः प्रविशत: स्म तौ ॥ १८ ॥ तयोमहासमुद्रान्तर्गतयोरभवत् क्षणात् । अकालदुर्दिनं व्योम्नि जगजं च बलाहकः ॥ १८ ॥ विललासासकट विद्युदूर्मयश्च जजृम्भिरे । वातश्च प्रबलो जने यानं तेन ननर्त तत् ॥ २० ॥ स्फुटितं च क्षणादेव विधुर धौरचित्तवत् । विपन्नस्तहतो लोकस्तो यानाधिपती पुन: ॥ २१ ॥ लब्धा फलहकं किञ्चित् तद् गाढं परिरभ्य च । तौरमासेदतू रत्नदीपस्य दिवसैस्त्रिभिः ॥ २२ ॥ (युग्मम्) । नालिकेरीफलैस्तत्र प्राणयात्रां विधाय तो। तत्तैलाभ्यङ्गयोगेन रूढदेही बभूवतुः ॥ २३ ॥
(१) छ झ ट थ तनयो।
