________________
थोत्तं
६१
नयरीपट्टणवेला - उलाई आगरमडंबखेडाई |
परिसक्कड़ जगजेठो, छज्जीवहियंकरो भयवं ॥५॥ सुररसमोसरणो, अट्ठमहापाडिहेरसंजुत्तो ।
निरुवमवसिरीओ. चउतीसाइसयगुणकलिओ ||६||
नासह अन्नाणतमं, जीवाण विवेगरयणदाणें ।
दसवारसभेणं, धम्मेण जगं समुद्धरइ ||७| तित्थस्स हेउ गाउं, पुंडरियं गणहरं सपरिवारं ।
पेसह सिरि सेत्तज्जे, पियामहो उसभसामित्ति ||८|| उग्गतवचरणरुई, गुरुआणाचरणकरणमुज्जुत्तो ।
गंतूण विमलसेले . भवियाण करेइ उवयारं ॥९॥ विरइयचोदसपुच्चो, संसयघण तिमिसूरपजलिओ ।
भवस सहस्सलखाण साहणं कुणइ जीवाणं ॥ १०॥ निदलियघाइकम्मो, उप्पन्न अणंत केवलुज्जोओ ।
पंचकोडीहिं सहिओ, निव्वाणमणुत्तरं पत्तो ॥ ११॥ भरोऽवि दिवई, कंचणभवणाई जिणवरिंदाणं ।
तुज्जे कारवेइ पुंडरियए गए सिद्धिं ||१२|| पच्छा विहरेइ महिं, सुरसहिओ तं गिरिं समारुदइ ।
नाहिसुआ तित्थयरो, सुरागमो सरण धम्मकहा ||१३|| एवं बावीस जणा ओसरिया कोडिलक्ख सिद्धा य । एएण कारणं सेज्जगिरी महातित्थं ॥ १४ ॥
"Aho Shrut Gyanam"