________________
२४४
समराङ्गणसूत्रधारे स्व(थै दै)र्धिनवांशानां पञ्चकेन प्र(विस्तृतम् । कुर्यात् कुण्डं चष्टिाष्टं च पार्श्वयुगं:) त्रिभित्रिभिः ।। ५१ ॥ नवधा सर्वतः कृत्वा त्रीस्त्रीनुत्सृज्य कोणगान् । कुर्वीताप्य(नस)मेवं स्यात् क्रमाद् वृत्तं विनाश्रिभिः ।। ५२ ।। मूर्धानं दशभिर्भक्त्वा भागत्रितय(ला?लो)पने | पक्षयोर्विहिते कुर्यादुच्छ्रिति दशमांशतः ।। ५३ । लक्षणं पूर्ववत् कार्य (दण्डाग्रकोर?)मग्रतः । (कथं यान्यादिष्वि:)++ लिङ्गमेतज्जिगीषुभिः ॥ ५४ ॥ वधार्थ वा विपक्षाणां सर्वैवस्वता(न्वि?र्चि)तम् । (आनयवत्कविष्णोसाः किन्वर्तुस्यदशापिक ।। ५५ ॥ स्वराशिर्मस्तकेरुक्ते?) सार्धभागपरिक्षते । पार्श्वयोः ‘स्यादभिर्लाभ?) खड्गाग्राभं च शस्यते ॥ ५६ ॥ (षड्भा खड्गा)भिधमिदं लिङ्गं प्रतिष्ठाप्य (तु) नितिः । (अथापश्यन्दिरासत्व?) तत्त्व(व्योयो)गं च शाङ्करम् ॥ ५७ ।। (सार्व' सप्तांशकलिंविष्वास्यारुणान्वितोः) । चतुर्भिक्ष्म चैतस्य पाशाग्राम (कतासिचत?) ॥ ५८ ॥ लिङ्गमेतत् प्रतिष्ठाप्य (वरुणास्वादिगासतम?) । यो(नंग)तथाप्तवानैशं किन्तै न्त्वे)तच्छान्तिपुष्टिकृत् ।। ५९ ॥ (स्वर्धे द्वादशभागांशैः सप्तभिः पुवतेनिले । वेष्णासांक शोकः भक्ते द्वित्रिलोपने परश्चतम् ।। ६० ।। विधेयं पूर्ववद् वृत्तं शरच्छत्रं विनापरम् । लक्ष्म ध्वजाग्रवच्चास्य (त्वैतसृषतांपरिः) ॥ ६१ ॥ अथाप (सुदिर्गसेत्वं.) तथा योगं च शाभवम् । द्विषदुच्चाटविश्लेष(परीक्षकंधान्विधेश्वाभिः) ।। ६२ ।।
1. 'दण्डाग्राकारम्' इति स्यात् । २. याप्यं गाम्यदिशि' इति स्यात् , ३. 'अथाप स्वं दिगीशत्वं' इति स्यात् । ४. 'करणः स्वदिगीताम्' इति स्यात् । ५. 'स्वदिगीयत्वं' इति स्यात् ।
"Aho Shrut Gyanam"
