________________
२८२ ]
5
धारयित्वा त्वयात्मानमहो त्यागधनाऽधुना । मोचिता बलिकर्णाद्याः सच्चेतो गुप्तिवेश्मनः ॥२॥ पुनर्हेमलक्षदानं शीतोद्धुषितदानसम्बन्धः ॥५१० ॥
[511] अथ लक्षदाने रौरः सम्बन्धः ।
राजा राजमार्गे रौरं कणान् विचिन्वन्तं वीक्ष्य भोजस्तं प्रति प्राहनिय उअर पूरणमि असमत्था किंपि तेहिं जाएहिं ।
10 [ रौरोऽवग् - ] सुसमत्था विहु, जे नय उवयारिणो तेहिं विन किंपि ॥ १ ॥
भोजोऽवगू
15
20
प्रबन्धपत
निद्रा काप्यपमानितेव दयिता संतज्य दूरंगता, सत्पात्रप्रतिपादितेव कमला न१ क्षीयते शर्वरी ॥१॥ श्रुत्वैतत्तस्मै हेमकोटीर्दश दापयामास राजा, स च प्राह
पर [प] स्थापणं मा जणणि जणेसु एरिस पुरिसं [ पुषं ] | [रौरः प्राह - ] मा ऊअरेसु धरिज्जसु [व] पत्थिअणं भंगो कओ जेहिं ॥ २॥ [ ततः प्रसनीभूतेन भोजेन तस्मै लादानं ददौ । ]
इति लक्षदाने रौरसम्बन्धः ॥ ५११॥
[518 ] अथ अंत्रा तुष्यति श्लोकसम्बन्धः ।
एकदा भूपः एकस्य गृहे कुटुम्बं कलहं कुर्वाणं दृष्ट्वा पप्रच्छ-किमेवं कलिः क्रियते
तदा स प्राह-
१. नो ।
अंबा तुष्यति न मया न स्नुषया साऽपि नांबया न मया । अहमपि न तया न तया वद राजन् कस्य दोषोऽयं ॥ १ ॥
ततो राज्ञा कलिस्वरूपं पृष्टं सोडवग्- भीमो विप्रः भीमा पत्नो तयोरहं कमलः पुत्रः मम पत्नी पद्मा, परं गृहे दारिद्रं तेन धनाभावात् सदा कलहो भवति अतो मया न तुष्यति अहं न मात्रा इत्यादि । ततो राजा "अंबा तुष्यति” श्लोककथकाय लक्षदानं [ददौ ] इति अंबा तुष्यति श्लोकसम्बन्धः ॥५१२||
|
"Aho Shrutgyanam"
