________________
ਅਚਾਰਿਆ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਗਿਦੜ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਚਰਨ ਪੂਜਾ ਸੰਖੇਪ ਵਿੱਚ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ॥20॥ | ਪਰਿਉਸ਼ਨ ਦੇ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ (ਉਪਾਸਕਾਂ) ਦੇ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਅਚਾਰਿਆ ਦੇ ਲਈ ਛਾਤਰ ਲਗਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਇਹ ਯੋਗ ਹੈ, ਅੱਜ ਕਲ ਆਮ ਸਾਧੂ ਅਵਸਥਾ ਵਿੱਚ ਵੀ ਛੱਤਰ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਹੈ। ॥21॥
ਉਪਰੋਕਤ ਅਚਾਰਿਆ ਦੇ ਵਚਨਾ ਵਿੱਚ ਲਗਾਉ ਰੱਖਦਾ ਹੋਇਆ ਸਾਧੂ ਪ੍ਰਚਾਰ ਦੇ ਲਈ ਅੱਗੇ ਵੱਧਦਾ ਹੈ ਗੁਰੂ ਦੇ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਆਖੇ ਨਾ ਕੁਝ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਨਾ ਕੁੱਝ ਛੱਡਦਾ ਹੈ। ॥22॥
ਜਿਸ ਜਗਾ ਤੇ ਜਿਸ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਨੇ ਸਾਧਵੀਆਂ ਦਾ ਰੱਖਿਅਕ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ ਹੈ ਉਸ ਨੂੰ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਦੇ ਆਖੇ ਅਨੁਸਾਰ ਹੀ ਰੱਖਿਆ ਕਰੇ। ॥23॥ | ਸਾਧਵੀਆਂ ਨੂੰ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਗੁਰੂ ਆਗਿਆ ਵਿੱਚ ਵਰਤਮਾਨ ਵਿੱਚ ਉਸ ਪਾਲਕ (ਰੱਖਿਅਕ ਦੀ) ਗੁਰੂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਉਸ ਦੇ ਆਖੇ ਹੁਕਮ ਨੂੰ ਮੰਨਦੇ ਹੋਏ ਸਨਮਾਨ ਦੇਣ। ॥24॥ | ਜੇ ਕੋਈ ਸੱਜਣ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਸਾਧਵੀਆਂ ਨੂੰ ਕੱਪੜੇ ਆਦਿ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਸ ਰੱਖਿਅਕ ਦੀ ਆਗਿਆ ਵਿੱਚ ਹੀ ਉਹਨਾਂ ਸਾਧਵੀਆਂ ਨੂੰ ਗ੍ਰਹਿਣ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਬਿਲਕੁਲ ਨਹੀਂ। ॥25॥
ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਨੇ ਜੋ ਕੁਝ ਦਿੱਤਾ, ਭਾਵ ਤੋਂ ਉਸ ਰੱਖਿਅਕ ਪਾਲਕ ਨੂੰ ਅਰਪਨ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਜੇ ਉਹ ਰੱਖਿਅਕ ਉਹਨਾਂ ਕੱਪੜੇ ਆਦਿ ਨੂੰ ਸਾਧਵੀਆਂ ਨੂੰ ਦੇਵੇ ਤਾਂ ਹੀ ਉਹਨਾਂ ਗ੍ਰਹਿਣ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।॥26॥ | ਜੇ ਉਹ ਸਾਧਵੀਆਂ ਪਾਲਕ ਨੂੰ ਬੇਨਤੀ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ, ਅਤੇ ਅਪਣੀ ਬੁੱਧੀ ਅਨੁਸਾਰ ਮਨ ਮਰਜੀ ਨਾਲ ਪਦਾਰਥ ਨੂੰ ਗ੍ਰਹਿਣ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ ਤਾਂ ਉਹ ਸਾਧਵੀਆਂ ਆਗਿਆ ਤੋਂ ਭਿਸ਼ਟ ਹਨ। ਉਹ ਸਾਧਵੀ ਮੰਡਲ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਦੇ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਹਨ। ॥27॥
