________________
ਯਥਾਤੱਥ ਨਾਮਕ ਤੇਹਰਵਾਂ ਅਧਐਨ.
ਪਿਛਲੇ ਅਧਿਐਨਾਂ ਵਿਚ ਦੂਸਰੇ ਦਰਸ਼ਨਾਂ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ । ਟੀਕਾਕਾਰ ਸ਼ਲਿਕੀਚਾਰਿਆਂ ਦਾ ਕਥਨ ਹੈ, ਜਿਸ ਰੱਤੀ ਨਾਲ ਤੋਰ ਬਣਾਏ ਗਏ ਹਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਉਸੇ ਤਰਾਂ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇ, ਉਸ ਤਰ ਅੱਗੌਰਨ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਇਹ ਸਤਰ ਸੰਸਾਰ ਤੋਂ ਜੀਵਾਂ ਨੂੰ ਪਾਰ ਕਰਨ ਵਿਚ ਸਮਰੱਥ ਹੁੰਦੇ ਹਨ । ਇਸ ਲਈ ਇਹ ਯੋਥਾਤੱਥ ਹੁੰਦੇ ਹਨ । ਜਿਵੇਂ ਸ੍ਰੀ ਸੁਧਰਮਾ ਸਵਾਮੀ, ਸ੍ਰੀ ਜੰਬੂ ਸਵਾਮੀ, ਸ੍ਰੀ ਪ੍ਰਭਵ ਸਵਾਮੀ, ਦੀ ਪਰੰਪਰਾ ਤੋਂ ਜੋ ਸੂਤਰੇ ਚਲੇ ਆ ਰਹੇ ਹਨ ਉਹ ਸੂਤਰੇ ਯੋਬਾਬ ਹਨ ।
ਇਸ ਅਧਿਐਨ ਦਾ ਉਦੇਸ਼ ਇਹੋ ਹੈ ਕਿ ਜੋ ਆਗਮਾਂ ਵਿਚ ਅਰਿਹੰਤ ਭਗਵਾਨ ਨੇ ਮੂਲ ਰੂਪ ਵਿਚ ਫੁਰਮਾਇਆ ਹੈ ਅਤੇ ਗੋਨਧੀਰਾਂ ਨੇ ਉਸੋਂ ਉਪਦੇਸ਼ ਦਾ ਗੋਥਾ ਰੂਪ ਵਿਚ ਸੰਕਲਨ ਕੀਤਾ ਹੈ ਉਹੈਂ ਸਾਰੇ ਉੱਪਦੇਸ਼ ਯਥਾਤੱਥ ਹੈ । ਇਸ ਅਧਿਐਨ ਵਿਚ ਸਾਧੁ ਨੂੰ ਜਾਤ ਪਾਤ, ਕੁਲ ਦਾ ਹੰਕਾਰ ਤਿਆਗਨ ਦਾ ਉਪਦੇਸ਼ ਦਿਤਾ ਗਿਆ ਹੈ । ਅਤੇ ਜਾਤ ਪਾਤ ਤੇ ਕੁਲ ਦੇ ਹੰਕਾਰ ਨੂੰ ਜਣਮ ਮਰਨ ਦਾ ਕਾਰਣ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਹੈ । ਨਕਸ਼ੇਪ| ਯਬਾਤੱਥ ਦੇ 4 ਨਕਸ਼ੇਪ ਬਣਦੇ ਹਨ (1) ਨਾਮ ਤੇ (2) ਸਥਾਪਨਾ ਸਰਲ ਹੈ ।
ਸਚਿਤ ਅਚਿਤ ਜਿਸ ਦਰਵ ਦਾ ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਭਾਵ ਹੈ ਉਹ ਦਰਵ ਤੱਥ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਚੰਦਨ ਦਾ ਸੁਭਾਅ ਸ਼ੀਤਲਤਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਨਾ ਹੈ ।
(3) ਭਾਵ ਤੱਥ ਨਿਯਮ ਪੱਖ ੴ ਯਾਰ ਨਾਲ ਜਾਨਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ । 1. ਕਰਮਾਂ ਦੇ ਉਦੈ (ਪ੍ਰਗਟ) ਹੋਣ ਨਾਲ ਜੋ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਉਹ ਅੰਦਾਯਿਕ ਭਾਵ ਹੈ ।
ਜੋ ਕਰਮ ਉਦੇ ਕਾਰਣ ਜੀਵ ਜੋ ਗਤੀ ਆਦਿ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕਰਦਾ ਹੈ ਉਹ ਅਦਾਇਕ ਭਾਵ ਹੈ ।
[12]
