________________
ਚੌਥਾ ਉਦੇਸ਼ਕ
ਤੋਂ
ਹੇ ਸ਼ਿਸ ! ਜੋ (ਦੂਸਰੇ ਅਨੇਤੀਰਥੀ) ਕਾਮ, ਕਰੋਧ ਆਦਿ ਤੋਂ ਹਾਰ ਚੁੱਕੇ ਹਨ । ਉੱਹ ਅਗਿਆਨੀ ਹਨ, , ਪਰ ਫੇਰ ਵੀ ਖੁਦ ਨੂੰ ਗਿਆਨੀ ਮੰਨਦੇ ਹਨ । ਕਿਸੇ ਦੀ, ਵੀ ਸ਼ਰਨ (ਆਸਰੇ) ਦਾ ਕਾਰਣ ਨਹੀਂ ਬਣ ਸਕਦੇ । ਇਹ , ਲੋਕ ਘਰ ਬਾਰ ਛੱਡਕੇ ਵੀ ਗਹਿਬ ਦੇ ਸੰਸਾਰਕ ਕਰਤੱਵਾਂ ਦਾ ਉਪਦੇਸ਼ ਦਿੰਦੇ ਹਨ (ਸੱਚ , ਧਰਮ ਦਾ ਆਤਮਕ ਉਪਦੇਸ਼ ਇਹ ਦੇ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ).i ) , ਵਿਦਵਾਨ ਸੰਜਮੀ ਸਾਧੂ, ਅਜਿਹੇ; ਅਨੇ ਤੀਰਥੀਆਂ ਨਾਲ , ਕਿਸੇ ਕਾਰ : ' ਮੱਲ ਜੋਲ ਨਾਂ ਰੱਖੇ । ਜੇ ਕਦੇ ਮੰਲ ਹੋ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਇਸ ਮਿਲਾਪ ਦਾ ਅਭਿਮਾਨ ਨਾ ਕਰੇ !! ਤਮੀਸ਼ਾ ਰਾਗ-ਦਵੇਸ਼ ਤੋਂ ਰਹਿਤ ਹੋ ਕੇ ਮਧਯਸਥ (ਮਮਤਾ ਰਹਿਤ ਸਮ ਅਵਸਥਾ ਵਿਚ ਘਮ' ''.: (2)
ਕਈ ਅਨੇ ਤੀਰਥੀ ਆਖਦੇ ਹਨ “ਪਰਿੜ੍ਹ (ਭੋਗੀ ਵਿਲਾਸੀ) ਤੇ ਅਰੰਬੀ (ਪਾਪੀ) ਵੀ ਮੁਕਤੀ ਪ੍ਰਾਪਤੂ ‘ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਹੈ । ਪਰ ਬੱਚਾ ਸਾਧੂ ਪਰਗ੍ਰਹਿ ਤੇ ਪਾਪ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਤੁਆਗੀ ਪੁਰਸ਼ ਦੀ ਰੰਨ ਗ੍ਰਹਿਣ ਕਰੇ, ਤਾਂ ਭਾਵੇਂ ਅਜੇਹੈ , ਵਿਚਾਰਾਂ ਤੋਂ ਕੋਈ ਮਨੀ ਧਿਆਨ ਨਾ ਦੇਵ)। (3) , '
ਹਿਬ ਨੇ ਆਪਣੇ ਲਈ ਜੋ , ਭਜਨ ਬਣਾਆਂ ਹੈ । ਵਿਦਵਾਨ ਸਾਧੂ ਉਸ ਭੋਜਨ ਦੀ ਗੰਵੰਸ਼ (ਦੋਖ ਭਾਲ) ਕਰੋ । ਹਸਬ ਰਾਹੀਂ ਸਵੈ ਇੱਛਾ ਨਾਲ ਦਿੱਤਾ ਭੋਜਨ ਹੀ ਹਿਣ ਕਰੇ । ਉਸ ਭੋਜਨ ਪ੍ਰਤਿ ਕੋਈ ਰਸ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਨਾ ਰੱਖੇ । ਰਾਗ ਦਵੇਸ਼ ਨਾ ਕਰੇ । ਕਿਸੇ ਦਾ ਅਪਮਾਨੇ ਵੀ ਨਾ ਕਰ । (4)
( 18}
