________________
ਸਮਣ ਸੂਤਰ (400) ਕਠੋਰ ਤੇ ਪ੍ਰਾਣੀਆਂ ਦਾ ਉਪਘਾਤ ਕਸ਼ਟ) ਪਹੁੰਚਾਉਣ ਵਾਲੀ ਚੋਟ ਦੇਣ ਵਾਲੀ ਭਾਸ਼ਾ ਨਾ ਬੋਲੇ। ਅਜਿਹਾ ਸੱਚ ਵੀ ਨਾ ਬੋਲੇ ਜੋ ਪਾਪ ਦਾ ਕਾਰਨ ਹੋਵੇ।
(401)ਇਸੇ ਪ੍ਰਕਾਰ ਕਾਣੇ ਨੂੰ ਕਾਣਾ, ਹਿਜੜੇ ਨੂੰ ਹਿਜੜਾ, ਬਿਮਾਰ ਨੂੰ ਰੋਗੀ ਅਤੇ ਚੋਰ ਨੂੰ ਚੋਰ ਨਾ ਆਖੇ।
(402)ਪੇਸ਼ੂਨਯ (ਧੋਖਾ), ਹਾਸਾ, ਕੋੜੇ ਵਾਕ, ਪਰਾਈ ਨਿੰਦਾ, ਆਤਮ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ, ਵਿਕਥਾ (ਇਸਤਰੀ, ਰਾਜੇ ਆਦਿ ਦੀ ਕਾਮ ਕਥਾ ਕਰਨਾ) ਦਾ ਤਿਆਗ ਕਰਕੇ, ਆਪਣੇ ਤੇ ਦੂਸਰੇ ਲਈ ਹਿੱਤਕਾਰੀ ਬਚਨ ਬੋਲਣਾ ਭਾਸ਼ਾ ਸਮਿਤੀ ਹੈ।
(403)ਆਤਮਾ ਵਿਚ ਘੁੰਮਣ ਵਾਲਾ ਅਜਿਹੀ ਭਾਸ਼ਾ ਬੋਲੇ (1) ਜੋ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਵੇਖੀ ਹੋਵੇ (2) ਮਿੱਤ (ਸੰਖੇਪ ਹੋਵੇ (3) ਸ਼ੰਕਾ ਤੋਂ ਰਹਿਤ ਹੋਵੇ (4) ਸੱਵਰ ਵਿਅੰਜਨ ਨਾਲ ਭਰਪੂਰ ਹੋਵੇ (5) ਸਾਫ਼ ਹੋਵੇ (6) ਸਹਿਜ ਹੋਵੇ ਅਤੇ (7) ਗੁੱਸੇ ਰਹਿਤ ਹੋਵੇ।
(404)ਮੁਦੱਦਾਯੀ ਸੁਆਰਥ ਰਹਿਤ ਮਨੁੱਖ ਦੁਰਲਭ ਹੈ, ਮੁਧੀਜੀਵੀ (ਭਿਕਸ਼ਾ ਨਾਲ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਦੁਰਲਭ ਹੈ। ਮੁਦਾਦਾ ਅਤੇ ਮੁਦਾਜੀਵੀ ਦੋਹੇ ਮੋਕਸ਼ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦੇ ਹਨ।
(405)ਉਦਗਮ (ਭੋਜਨ ਬਣਾਉਂਦੇ ਸਮੇਂ ਦੋਸ਼ਾ ਉਤਪਾਦਨ, ਦੋਸ਼ਾ ਅਤੇ ਅਸ਼ਨ (ਭੋਜਨ ਗ੍ਰਹਿਣ ਸਮੇਂ ਦਾ ਦੋਸ਼ਾਂ ਤੋਂ ਰਹਿਤ ਭੋਜਨ, ਸਮਾਨ ਅਤੇ ਬਿਸਤਰਾ ਥਾਂ ਆਦਿ ਦੀ ਸ਼ੁੱਧੀ ਦਾ ਧਿਆਨ ਰੱਖਣ ਵਾਲਾ ਮੁਨੀ ਏਸ਼ਨਾ ਸਮਿਤੀ ਦੀ ਹੀ ਸ਼ੁੱਧੀ ਕਰਦਾ ਹੈ।
(406) ਸਾਧੂ ਨਾ ਤਾਂ ਸ਼ਕਤੀ ਲਈ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਉਮਰ ਵਧਾਉਣ ਲਈ ਭੋਜਨ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਨਾ ਸੁਆਦ ਲਈ ਅਤੇ ਨਾ
82
