________________
18
ਸੇਠ ਸੁਦਰਸ਼ਨ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਦੇ ਸਮੇਂ ਦੀ ਘਟਨਾ ਹੈ ਕਿ ਚੰਪਾ ਨਾਂ ਦੀ ਨਗਰੀ ਵਿੱਚ ਸੁਦਰਸ਼ਨ ਨਾਂ ਦਾ ਸੇਠ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ਜੋ ਅਪਣੇ ਸ਼ੀਲ ਧਰਮ ਪਾਲਣ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਸੀ। ਸੁਦਰਸ਼ਨ ਆਪਣੇ ਨਾਂ ਅਨੁਸਾਰ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸੁੰਦਰ ਅਤੇ ਅਨੇਕਾਂ ਗੁਣਾਂ ਦਾ ਭੰਡਾਰ ਸੀ। ਨੌਜਵਾਨ ਅਵੱਸਥਾ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੀ ਸੁੰਦਰਤਾ ਤੇ ਆਕਰਸ਼ਨ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਵਾਧਾ ਹੋਇਆ। ਉਹ ਕਾਮਦੇਵ ਦੇ ਸਮਾਨ ਮਨ ਨੂੰ ਚੰਗਾ ਲੱਗਣ ਵਾਲਾ ਸੀ। ਸ਼ਹਿਰ ਦੀਆਂ ਅਨੇਕਾਂ ਕੰਨਿਆਵਾਂ ਉਸ ‘ਤੇ ਜਾਨ ਛਿੜਕਦੀਆਂ ਸਨ। ਪਰ ਸੇਠ ਸੁਦਰਸ਼ਨ ਅਪਣੇ ਗੁਣਾਂ ਅਤੇ ਚੰਗੇ ਆਚਰਣ ਦਾ ਧਾਰਕ ਸੀ। ਉਹ ਅਪਣਾ ਜੀਵਨ ਸੰਜਮ ਪੂਰਵਕ ਗੁਜਾਰਦਾ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਜੈਨ ਉਪਾਸਕ ਦੇ 12 ਵਰਤ ਗ੍ਰਹਿਣ ਕਰਕੇ ਉਸ ਦੀ ਅਰਾਧਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਉਸ ਦੇ ਚੰਗੇ ਵਿਵਹਾਰ ਅਤੇ ਧਾਰਮਕ ਜੀਵਨ ਤੋਂ ਚੰਪਾ ਵਾਸੀ ਪ੍ਰਭਾਵਤ ਸਨ ਅਤੇ ਦਿਲੋਂ ਉਸ ਦੀ ਕਦਰ ਕਰਦੇ ਸਨ।
ਸੇਠ ਸੁਦਰਸ਼ਨ ਦੇ ਇਹਨਾਂ ਗੁਣਾਂ ਕਾਰਨ ਨਗਰ ਦੇ ਰਾਜਪਰੋਹਿਤ ਨਾਲ ਉਸ ਦੀ ਦੋਸਤੀ ਹੋ ਗਈ। ਪਰੋਹਿਤ ਸਮੇਂ ਸਮੇਂ ਸੁਦਰਸ਼ਨ ਤੋਂ ਸਮਾਜਿਕ ਵਿਵਹਾਰਕ ਅਤੇ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਰਾਏ ਮਸ਼ਵਰਾ ਕਰਕੇ ਖੁਸ਼ੀ ਅਨੁਭਵ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਕਦੇ ਕਦੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਚਰਚਾ ਇੰਨੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸੌਣ ਦਾ ਧਿਆਨ ਵੀ ਨਾ ਰਹਿੰਦਾ।
ਇੱਕ ਦਿਨ ਪਰੋਹਿਤ ਦੀ ਪਤਨੀ ਨੇ ਪਤੀ ਤੋਂ ਦੇਰ ਨਾਲ ਆਉਣ ਦਾ ਕਾਰਨ ਪੁਛਿਆ ਤਾਂ ਪਰੋਹਿਤ ਨੇ ਆਖਿਆ, “ਮੈਂ ਅਪਣੇ ਪਿਆਰੇ ਮਿੱਤਰ ਸੇਠ ਸੁਦਰਸ਼ਨ ਨਾਲ ਵਿਚਾਰ ਵਟਾਂਦਰਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ ਮੈਨੂੰ ਸਮੇਂ ਦਾ ਧਿਆਨ ਹੀ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਮੇਰਾ ਉਸ ਪਾਸੋਂ ਆਉਣ ਨੂੰ ਮਨ ਕੀਤਾ ਸੇਠ ਸੁਦਰਸ਼ਨ ਬੜਾ ਹੀ ਗੁਣਵਾਨ,
[86]
