________________
ਭੱਦਰ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਦੀ ਇੱਛਾ ਕੀਤੀ। ਭੱਦਰਾ ਸੇਠਾਨੀ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਮਹਾਰਾਜ ! ਮੇਰਾ ਪੁੱਤਰ ਹਾਲੇ ਬਾਲਕ ਹੈ। ਉਹ ਅਜੇ ਕਿਸੇ ਕੰਮ ਕਾਰ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਪਿਆ ਹੈ, ਆਪ ਹੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਕੇ ਮੇਰੇ ਘਰ ਪਰਿਵਾਰ ਸਮੇਤ ਭੋਜਨ ਲਈ ਪਧਾਰੋ ॥
ਭੱਦਰਾ ਦੀ ਬੇਨਤੀ ‘ਤੇ ਰਾਜਾ ਣਿਕ ਇਕ ਦਿਨ ਭੱਦਰਾ ਸੇਠਾਨੀ ਦੇ ਘਰ ਆਇਆ। ਰਾਜੇ ਨੇ ਘਰ ਦੀ ਸ਼ਾਨੋ ਸ਼ੌਕਤ ਵੇਖੀ, ਘਰ ਰਾਜੇ ਦੇ ਮਹਿਲ ਨੂੰ ਮਾਤ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਭੱਦਰਾ ਨੇ ਰਾਜੇ ਦਾ ਸਵਾਗਤ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਮਹਿਲ ਵਿਖਾਇਆ, ਰਾਜੇ ਨੇ ਸ਼ਾਲੀ ਭੱਦਰ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਦੀ ਇੱਛਾ ਜਾਹਰ ਕੀਤੀ, ਤਾਂ ਭੱਦਰਾ ਨੇ ਅਪਣੇ ਪੁੱਤਰ ਨੂੰ ਆਵਾਜ ਲਗਾਈ।
ਪੁੱਤਰ ਹੇਠਾਂ ਆਉ ਆਪਣੇ ਸਵਾਮੀ ਮਹਾਰਾਜਾ ਣਿਕ ਆਏ ਹਨ”। ਸ਼ਾਲੀ ਭੱਦਰ ਨੇ ਰਾਜੇ ਨੂੰ ਵੀ ਇਕ ਵਸਤੂ ਸਮਝਿਆ ਅਤੇ ਮਾਂ ਨੂੰ ਆਖਿਆ, “ਜੋ ਵੀ ਵਸਤੂ ਆਈ ਹੈ ਉਸ ਨੂੰ ਗੋਦਾਮ ਵਿੱਚ ਰਖਵਾ ਦਿਉ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਪੁੱਛਣ ਦੀ ਕੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ”।
ਰਾਜੇ ਨੂੰ ਸ਼ਾਲੀ ਭੱਦਰ ਦੀ ਗੱਲ ਤੇ ਕੋਈ ਗੁੱਸਾ ਨਹੀਂ ਆਇਆ। ਫਿਰ ਮਾਤਾ ਭੱਦਰਾ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਬੇਟਾ ਹੇਠਾ ਆਉ ਸਾਡੇ ਨਾਥ ਆਏ ਹਨ। ਹੇਠਾ ਆ ਕੇ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਣਾਮ ਕਰੋ। ਮਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਸ਼ਾਲੀ ਭੱਦਰ ਹੇਠਾਂ ਆਇਆ ਉਸ ਦੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਖਿਆਲ ਆਇਆ ਕਿ ਮੈਂ ਇੱਕ ਅਮੀਰ ਮਾਂ ਦਾ ਪੁੱਤਰ ਹਾਂ ਅਤੇ ਮੇਰਾ ਵੀ ਕੋਈ ਸਵਾਮੀ ਹੈ। ਮਾਤਾ ਦੇ ਆਖਣ ਤੇ ਸ਼ਾਲੀ ਭੱਦਰ ਨੇ ਰਾਜੇ ਨੂੰ ਸਿਰ ਝੁਕਾਇਆ, ਰਾਜੇ ਨੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਗੋਦੀ ਵਿੱਚ ਬਿਠਾ ਲਿਆ। ਰਾਜੇ ਣਿਕ ਦੀ ਗੋਦੀ ਸ਼ਾਲੀ ਭੱਦਰ ਨੂੰ ਕੰਡਿਆਂ ਦਾ ਵਿਛੋਨਾ ਲੱਗੀ, ਉਹ ਸੋਚਨ ਲੱਗਾ ਕਿ ਅਜੇ ਇਸ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਅਧੂਰਾਪਣ ਹੈ।
[24]
