________________
ਸਿੱਖਿਆ ਉਪਰੰਤ ਉਸ ਦਾ 32 ਸੁੰਦਰ ਕੰਨਿਆਵਾਂ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਰਚਾ ਦਿੱਤਾ। ਪਿਛਲੇ ਪੁੰਨ ਕਾਰਨ ਉਸ ਦੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਕਿਸਮ ਦੀ ਕੋਈ ਕਮੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਸ ਦਾ ਪਿਤਾ ਮਰ ਕੇ ਦੇਵਤਾ ਬਣਿਆ ਉਹ ਆਪਣੀਆਂ ਨੂੰਹਾਂ ਨੂੰ ਹਰ ਰੋਜ ਦੇਵਤਿਆਂ ਦੇ ਗਹਿਣੇ ਅਤੇ ਦੇਵ ਦੂਸ਼ ਨਾਂ ਦੇ ਕਪੜੇ ਦੀਆਂ ਪੇਟੀਆਂ ਭੇਜਦਾ ਸੀ।
ਇੱਕ ਵਾਰ ਰਾਜਗ੍ਰਹਿ ਨਗਰੀ ਵਿੱਚ ਨੇਪਾਲ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਰਤਨ ਕੰਬਲਾਂ ਦੇ ਵਿਉਪਾਰੀ ਕੰਬਲ ਵੇਚਣ ਉਸ ਨਗਰ ਵਿੱਚ ਆਏ, ਉਸ ਨਗਰੀ ਵਿੱਚ ਰਾਜਾ ਸ਼੍ਰੇਣਿਕ ਬਿੰਬਸਾਰ, ਰਾਜ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਕੰਬਲਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਇਤਨੀ ਜਿਆਦਾ ਸੀ ਕੀ ਰਾਜਾ ਵੀ ਇਹ ਕੰਬਲ ਖ੍ਰੀਦਣ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਨਾ ਕਰ ਸਕਿਆਂ। ਸਾਰੇ ਵਿਉਪਾਰੀ ਨਿਰਾਸ਼ ਹੋ ਗਏ। ਇਕ ਸ਼ਾਮ ਉਹ ਇਕਠੇ ਹੋ ਕੇ ਦੇਸ਼ ਪਰਤਣ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਉਹ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ, “ਇਹ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਦੇਸ਼ ਹੈ? ਜਿਥੋਂ ਦਾ ਰਾਜਾ ਅਤੇ ਪਰਜਾ ਦੋਹੇਂ ਗਰੀਬ ਹਨ। ਸਵੇਰ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਇਹ ਦੇਸ਼ ਛੱਡ ਕੇ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦੇਸ਼ ਜਾਵਾਂਗੇ”।
ਇਹ ਗੱਲਬਾਤ ਭੱਦਰਾਂ ਸੇਠਾਨੀ ਜੋ ਕਿ ਉਸ ਸਮੇਂ ਵਿਉਪਾਰ ਦੀ ਦੇਖ ਰੇਖ ਕਰਦੀ ਸੀ ਨੇ ਸੁਣੀ। ਉਸ ਦਾ ਦੇਸ਼ ਪ੍ਰੇਮ ਜਾਗ ਪਿਆ। ਉਸ ਨੇ ਅਪਣੀ ਦਾਸੀ ਨੂੰ ਭੇਜ ਕੇ ਵਿਉਪਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮਹਿਲ ਵਿੱਚ ਬੁਲਾਇਆ। ਪਹਿਲਾਂ ਸਭ ਦੀ ਚੰਗੀ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਫਿਰ ਆਉਣ ਦਾ ਉਦੇਸ਼ ਪੁਛਿਆ। ਵਿਉਪਾਰੀਆਂ ਨੇ ਸਾਰੀ ਹੱਡ ਬੀਤੀ ਸੁਣਾ ਦਿਤੀ। ਭੱਦਰਾ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਤੁਹਾਡੇ ਪਾਸ ਕਿੰਨੇ ਕੰਬਲ ਹਨ”। ਵਿਉਪਾਰੀਆਂ ਨੇ ਕਿਹਾ, “16 ਕੰਬਲ ਹਨ ਤੇ ਹਰ ਕੰਬਲ ਦੀ ਕੀਮਤ ਸਵਾ ਲੱਖ ਸੋਨੇ ਦੀ ਮੋਹਰ ਹੈ”। ਭੱਦਰਾ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ 16 ਕੰਬਲ ਤਾਂ ਲੈ ਲੈਂਦੀ ਹਾਂ ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ 32 ਕੰਬਲ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਮੇਰੀਆਂ 32 ਨੂੰਹਾਂ ਹਨ”। ਵਿਉਪਾਰੀ ਹੈਰਾਨ ਸਨ ਕਿ ਜਿਸ ਕੰਬਲ ਨੂੰ ਉਸ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਰਾਜਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਖਰੀਦ ਸਕਿਆ ਸਾਡੇ ਸਾਰੇ ਕੰਬਲਾਂ ਨੂੰ ਇਕ ਸਧਾਰਨ ਦਿੱਖਣ ਵਾਲੀ ਔਰਤ ਨੇ [22]
