________________
ਇੱਕ ਵਾਰ ਸਕੰਦਕ ਮੁਨੀ ਨੇ ਭਗਵਾਨ ਮੁਨੀਸਵਰਤ ਤੋਂ ਇਕਲੇ ਧਰਮ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰਨ ਦੀ ਆਗਿਆ ਮੰਗੀ। ਭਗਵਾਨ ਨੇ ਆਖਿਆ ਸਕੰਦਕ ਇਕਲੇ ਘੁੰਮਣ ਨਾਲ ਤੈਨੂੰ ਕਸ਼ਟ ਹੋਣ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਹੈ। ਤੇਰੇ 500 ਚੇਲੇ ਤਾਂ ਜੀਵਨ ਦਾ ਅੰਤਮ ਉਦੇਸ਼ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਲੈਣਗੇ ਪਰ ਤੇਰਾ ਕਲਿਆਣ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ। ਸਕੰਦਕ ਮੁਨੀ ਨੇ ਭਾਵਨਾ ਵੱਸ ਭਗਵਾਨ ਮੁਨੀਸਵਰਤ ਸਵਾਮੀ ਦੀ ਗੱਲ ਦੀ ਪ੍ਰਵਾਹ ਨਾ ਕੀਤੀ। ਉਸ ਨੇ ਅਪਣੇ ਚੇਲੇ ਨਾਲ ਦੰਡਕੁਆਰਨਿਆ ਵੱਲ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਸਕੰਦਕ 500 ਮੁਨੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਘੁੰਮਦੇ ਹੋਏ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਬਾਹਰ ਬਾਗ ਵਿੱਚ ਪਧਾਰੇ। ਅਚਾਰਿਆ ਦੇ ਵਿਰਾਜਨ ਦੀ ਖਬਰ ਸੁਣ ਕੇ ਰਾਜਾ ਅਤੇ ਮੰਤਰੀ ਪਾਲਕ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰਨ ਲਈ ਆਏ। ਮੁਨੀ ਨੂੰ ਵੇਖਦੇ ਸਾਰ ਮੰਤਰੀ ਦਾ ਪੁਰਾਣਾ ਵੈਰ ਜਾਗ ਪਿਆ। ਉਸ ਨੇ ਇੱਕ ਖਤਰਨਾਕ ਖੇਡ ਖੇਡੀ, ਉਸ ਨੇ ਬਾਗ ਦੇ ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਹਥਿਆਰ ਗੱਡ ਦਿਤੇ ਅਤੇ ਮੌਕਾ ਵੇਖ ਕੇ ਰਾਜੇ ਨੂੰ ਆਖਿਆ, “ਇਹ ਤਾਂ ਦਿਖਾਵੇ ਦਾ ਮੁਨੀ ਹੈ। ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਤਾਂ ਇਹ ਤੁਹਾਨੂੰ ਅਪਣੇ 500 ਸਿਪਾਹਿਆਂ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਗੱਦੀ ਤੋਂ ਉਤਾਰਨ ਲਈ ਆਇਆ ਹੈ।
ਰਾਜੇ ਨੇ ਗੁਪਤ ਜਾਂਚ ਕਰਵਾਈ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਮੰਤਰੀ ਦੀ ਗੱਲ ਸਹੀ ਲੱਗਣ ਲੱਗੀ। ਉਸ ਨੇ ਮੰਤਰੀ ਨੂੰ ਖੁਲ੍ਹਾ ਹੁਕਮ ਦਿਤਾ, “ਇਹਨਾਂ ਸਾਜਿਸ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਸਾਧੂਆਂ ਨੂੰ ਅਪਣੇ ਮਨ ਮਰਜੀ ਅਨੁਸਾਰ ਦੰਢ ਦੇਵੋ”। ਹੁਣ ਪਾਲਕ ਨੂੰ ਅਪਣਾ ਬਦਲਾ ਲੈਣ ਦਾ ਚੰਗਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਆ ਕੇ ਆਖਿਆ, ਬਾਗ ਵਿੱਚ ਤੇਲ ਵਾਲਾ ਕੋਹਲੂ ਲਗਾਉ ਅਤੇ ਇਹਨਾਂ ਸਾਧੂਆਂ ਨੂੰ ਉਸ ਵਿੱਚ ਪੀੜ ਦਿਉ।
ਪਾਪੀ ਸਜਾ ਦੇਣ ਵਾਲੀਆਂ ਨੂੰ ਜਦੋ ਸਾਧੂਆਂ ਨੂੰ ਅਜਿਹਾ ਹੁਕਮ ਸੁਣਾਇਆ ਤਾਂ ਸਾਰੇ ਅਚੰਬੇ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਗਏ ਸਾਧੂਆਂ ਨੇ ਅਪਣਾ ਅੰਤਮ ਸਮਾਂ ਜਾਣ ਕੇ ਗੁਰੂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆਲੋਚਨਾ, ਨਿੰਦਾ ਅਤੇ ਪ੍ਰਤੀਮੂਨ ਰਾਹੀਂ ਆਤਮਾ ਸ਼ੁਧ ਕੀਤੀ ਤੇ ਫੇਰ ਆਖਰੀ ਸਮੇਂ
[185]
