________________
(ਪ੍ਰਮੁੱਖ) ਚੇਲਿਆ ਨੇ ਇੱਕਠਾ ਕੀਤਾ। ਪਰ ਅੱਜ ਕਲ ਪੰਜਵੇ ਗਨਧਰ ਸੁਧਰਮਾ ਸਵਾਮੀ ਦੀ ਵਾਚਨਾ ਹੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੈ।
ਗਨਧਰਾਂ ਦੇ ਬਨਾਏ ਹੋਏ, ਤੇਕ ਬੁੱਧ ਮੁਨੀਆਂ ਦੇ ਰਚੇ, ਸਰੁਤ (ਗਿਆਨ) ਕੇਵਲੀ ਅਤੇ ੧੪ ਪੁਰਵਾਂ ਦੇ ਜਾਣਕਾਰ ਆਚਾਰਿਆ ਦੇ ਗ੍ਰਥ ਵੀ ਆਮ ਅਖਵਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਸ਼੍ਰੀ ਦਸ਼ਵੇਂਕਾਲਿਕ ਸੂਤਰ ਦੇ ਨਿਰਮਾਨ ਦੀ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਕਥਾ:
ਜੈਨ ਧਰਮ ਦੇ ਅੰਤਮ ਤੀਰਥੰਕਰ ਮਣ ਭਗਵਾਨ ਵਰਧਮਾਨ ਮਹਾਂਵੀਰ ਦੀ ਚੋਥੀ ਗੱਦੀ ਤੇ ਬਿਰਾਜਮਾਨ ਆਚਾਰਿਆ ਪ੍ਰਭਵ ਸਵਾਮੀ ਜੀ ਸਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਰਾਜਹਿ ਨਿਵਾਸੀ (ਬਿਹਾਰ) ਦੇ ਇਕ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਸੰਯਭਵ ਨੂੰ ਦੀਖਿਆ ਦਿੱਤੀ। ਉਸ ਦਾ ਗੋਤ ਵਸ਼ੀਸਟ ਸੀ। ਉਹ ੨੮ ਸਾਲ ਤੱਕ ਹਿਸਥ ਅਵਸਥਾ ਵਿਚ ਰਹੇ। ੧੧ ਸਾਲ ਤੱਕ ਆਮ ਸਾਧੂ ਰਹੇ। ੨੩ ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਤੱਕ ਯੁਗਦਾਨ ਪਦ ਪਾਲਨ ਕਰਕੇ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਂਵੀਰ ਦੇ ਨਿਰਵਾਨ ਤੋਂ ੬੮ ਸਾਲ ਬਾਅਦ ੬੨ ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿਚ ਨਿਰਵਾਨ ਪਦ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਏ।
ਬਾਹਮਨ ਸੰਯਭਵ ਦੀ ਦੀਖਿਆ ਵੇਲੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪਤਨੀ ਗਰਭਵਤੀ ਸੀ। ਉਸ ਦੀ ਕੁਖੋਂ ਇਕ ਬਾਲਕ ਮਨਕ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ ਜਿਸ ਨੇ ੮ ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿਚ ਸਾਧੂ ਜੀਵਨ ਹਿਣ ਕੀਤਾ।
ਅਚਾਰੀਆ ਸੰਯਭਵ ਸ਼ਰੁਤਕੇਵਲੀ ਸਨ ਭੂਤ, ਭਵਿੱਖ ਦੀ ਜਾਨਣ ਵਾਲੇ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਅਪਣੇ ਗਿਆਨ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਨਾਲ ਅਪਣੇ ਪੁਤਰ ਦੀ ਉਮਰ ਵੇਖੀ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵੇਖਿਆ “ਮੇਰਾ ਸੰਸਾਰਿਕ ਪੁਤਰ ਤੇ ਛੇ ਮਹੀਨੇ ਦਾ ਮਹਿਮਾਨ ਹੈ, ਪੁਰਬਾ ਅੰਗ, ਉਪਾਗ ਦਾ ਗਿਆਨ ਵਿਸ਼ਾਲ ਹੈ ਇਹ ਕਦ ਇਨ੍ਹਾਂ ਗਿਆਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰੇਗਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ੧੪ ਪੁਰਬਾ ਵਿਚੋਂ ਸਾਧੂ ਜੀਵਨ ਲਈ ਲੋੜੀਂਦੀ ਸਮੱਗਰੀ ਇਕੱਠੀ ਕਰਕੇ, ਇਕ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਗ੍ਰੰਥ ਦਾ ਸੰਕਲਨ ਕੀਤਾ ਜਿਸ ਦਾ ਨਾ ਸ੍ਰੀ ਦਸ਼ਵੇਂਕਾਲਿਕ ਸੂਤਰ ਪਿਆ।
