________________
ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪ੍ਰਭਾਵੀ ਸ਼ਕਤੀ ਨਾਲ ਮੱਥੇ ਰਾਹੀਂ ਪਰਬਤ ਟੁੱਟ ਜਾਵੇ, ਮੰਤਰ ਸ਼ਕਤੀ ਵਸ ਸ਼ੇਰ ਭੋਜਨ ਨਾ ਕਰੇ, ਸ਼ਕਤੀ ਨਾਮਕ ਹਥਿਆਰ ਨਾਲ ਵੀ ਕੋਈ ਚੋਟ ਨਾ ਲੱਗੇ ਪਰ ਗੁਰੂ ਪ੍ਰਤਿ ਲਾਪਰਵਾਹੀ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਮੋਕਸ਼ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ। ॥੯॥
ਸਤਿਗੁਰੂ ਦੀ ਨਰਾਜ਼ਗੀ ਮਿੱਥਿਆਤਵ ਦਾ ਕਾਰਣ, ਸਤਿਗੁਰੂ ਪ੍ਰਤਿ ਲਾਪਰਵਾਹੀ ਮੋਕਸ਼ ਦੀ ਅਣਹੋਂਦ ਹੈ ਜੇਕਰ ਅਜਿਹਾ ਹੈ ਤਾਂ ਅਨਾਵਾਧ, ਪਰਿਪੁਰਨ, ਸ਼ਾਸਵਤ ਸੁਖ ਦਾ ਇੱਛੁਕ ਮੁਨੀ, (ਨਾ ਖਤਮ ਹੋਣ ਵਾਲੇ) ਜਿਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਹੋਵੇ ਗੁਰੂ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਕਰਕੇ, ਕ੍ਰਿਪਾ ਹਾਸਲ ਕਰੇ। ਆਗਿਆ ਅਨੁਸਾਰ ਚਲੇ। ॥੧੦॥
ਜਿਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਅਗਨੀਹੋਤਰ ਬਾਹਮਣ ਹਵਨ ਰਾਹੀਂ ਮੰਤਰ ਦਵਾਰਾਂ ਘੀ ਸ਼ਹਿਦ ਦੀ ਅਹੂਤਿਆਂ ਰਾਹੀਂ ਅੱਗ ਨੂੰ ਨਮਸਕਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਉਸੇ ਪ੍ਰਕਾਰ ਚੱਲੇ। ਅਨੰਤ ਗਿਆਨ ਵਾਨ ਹੁੰਦਾ ਹੋਇਆ ਵੀ, ਸੱਚੇ ਗੁਰੂ ਆਚਾਰਿਆ ਭਗਵਾਨ ਦੀ ਵਿਨੈ ਪੂਰਵਕ ਸੇਵਾ ਕਰੇ। ਗਿਆਨੀ ਚੋਲੇ ਲਈ ਇਹ ਨਿਅਮ ਹੈ ਤਾਂ ਆਮ ਚੇਲੇ ਲਈ ਤਾਂ ਆਖਣ ਦੀ ਕੀ ਲੋੜ ਹੈ ? ॥੧੧॥
ਜਿਸ ਸਦਗੁਰੂ ਪਾਸੋਂ ਚੇਲਾ ਧਰਮ ਪਦਾਂ ਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ਲੈ ਰਿਹਾ ਹੈ ਉਸ ਦੇ ਕੋਲ ਵਿਨੈ ਧਰਮ ਦਾ ਪਾਲਨ ਕਰੇ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਤਿਕਾਰ ਕਰਨਾ, ਪੰਜਾ ਅੰਗਾਂ ਰਾਹੀਂ ਨਮਸਕਾਰ ਕਰਨਾ, ਹੱਥ ਜੋੜ ਕੇ ਬੰਦਨਾ ਆਖਨਾ, ਮਨ, ਬਚਨ, ਤੇ ਸ਼ਰੀਰ ਰਾਹੀਂ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਸਤਿਕਾਰ ਸਨਮਾਨ ਕਰਨਾ, ਚੇਲੇ ਦਾ ਕਰਤੱਵ ਹੈ। ॥੧੨॥
ਸ਼ਰਮ, ਦਿਆ, ਸੰਜਮ ਤੇ ਬ੍ਰਹਮਚਰਜ ਇਹ ਚਾਰੋਂ ਮੋਕਸ਼ ਦੇ ਇਛੁਕ ਲਈ ਵਿਸ਼ੁਧੀ ਸਥਾਨ ਹਨ ਜੋ ਸਤਿਗੁਰ ਮੈਨੂੰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਚਾਰ ਮਾਰਗਾਂ ਦੇ ਲਈ ਲਗਾਤਾਰ ਭਲੇ ਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਮੈਂ ਉਸ ਸਤਿਗੁਰੂ ਦੀ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਪੂਜਾ ਕਰਦਾ ਹਾਂ। ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਚੋਲੇ ਨੂੰ ਲਗਾਤਾਰ ਵਿਚਾਰ, ਚਿੰਤਨ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਹਰ ਗੁਰੂ ਆਗਿਆ ਦਾ ਪਾਲਨ ਕਰਨਾ ਹੀ ਸਤਿਗੁਰੂ ਦੀ ਸੱਚੀ ਪੂਜਾ ਹੈ। ॥੧੩॥
