________________
।
કર
उत्तगध्ययनम् एतेन 'सयमबहुल-वादि दशविधब्रह्मचर्यस्थानफलम्' इति चितम् । तदरिना भावित्वात्तस्य । अग्निाभारित्व हि-नदमाये तदभावत्वम् । इह दविध नाम चर्यस्थान विना सयमबहुलवादेरभावात् तदप्यनेन पोधितम् ॥शा
एव सुधर्मस्वामियपन श्रुता जम्मूस्वामी परिपृच्छनि--- मूलम्-कयरे खलु ते थेरेहिं भगवतेहिं दस वभरसमाहिदाणा पण्णता? जे भिक्खू सोच्चा निसम्म सजमवहुले सवरबहुले समाहिवहुले गुत्ते गुत्तिदिए गुत्त वभचारी सया अप्पमत्ते विहरेजा ॥२॥
या-कतराणि खलु तानि स्थविरैर्भगवद्धि देश ब्रह्मचर्यसमाधिस्थानानि प्रज्ञप्तानि ' यानि भिक्षुः श्रुत्वा निशम्य सयमबहुलः, सरबहुल समा घिबहुलो गुप्तो गुप्तेन्द्रियो गुप्तब्रह्मचारी सदा अप्रमत्तो विहरेत् ॥२॥
भावार्थ-साधु जब सर्व प्रथम ब्रह्मचर्य के दश समाधिस्थानों को सुनता तभी वह सर्व प्रकार से ब्रह्मचर्य के परिपालन करने मे स्थिरहोता है। कहा भी है
"सोचा जाणइ कल्लाण, सोचा जाणड पावग। उभयपि जाणइ सोचा, ज सेय त समायरे॥"
आत्मा सुनकर ही तो कल्याण-पुण्य को जान सस्ताहै, और सुनकर ही अकल्याण-पाप को जान सकता है। तथा दोनो बातों को भी सुनकर ही जान सकता है। इस लिये जिसमे अपना श्रेय हो उसी मे ही प्रत्ति करनी चाहिये। दशविध ब्रह्मचर्यस्थान के विना ये सयमबहुलता आदि बातें नहींहो सकती है क्यों कि ये उसकी अविनाभाविनी है यह बात भी इसी सत्र से बोधित होती है ॥१॥
ભાવાર્થ-સાધુ જ્યારે સહુ પ્રથમ બ્રહ્મચર્યના દશ સમાધિસ્થાનેને સાભળે છે ત્યારે તે સર્વ પ્રકારથી બ્રહ્મચર્યનું પરિપાલન કરવામા સ્થિર બને છે કહ્યું પણ છે
" सोच्चा जाणइ कल्लाण, सौच्चा जाणइ पावग ।
उभयपि जाणइ सोच्चा, ज सेय त समायरे ॥" આત્મા સાભળીને કલ્યાણ-પુણ્યને જાણી શકે છે અને સાંભળીને જ અકલ્યાણ -પાપને જાઈ શકે છે તથા બન્મ ધાને સાભળીને જ જાણી શકે છે. આથી જેમા પિતાનું શ્રેય હેય એમાજ પ્રવૃત્તિ કરવી જોઈએ દશવિધ બ્રહ્મચર્યસ્થાનના વગર સ યમમા બહુલતા આદિ વાત આવી શકતી નથી કારણકે એ તેની અવિના ભાવિની છે આ વાત પણ આજ મૂત્રથી બાધિત થાય છે | 1
