________________
-
૬૪૮
उमगध्ययनपत्रे उपेक्षमाणः परिप्रजेत्-विहान् तथा-प्रियममिय च स तितिरीनपहेत, न सर्वन सर्वन्तु अभिरोचेतनामिल पत न चारि पूजा गीच अमिराचेत। पर सयताचारः, अतस्तमपि तथा का प्रयतम्घति मार' ॥१५॥
ननु भिभोरपि निम-यथागाव समहति या रणा. मान्यते दा -एरमात्मानुशास्यते इत्याह
मूलग--- अणेग छदा इहे माणवेहि, जे भावओ सपकरेड भिक्खू । भयभेरेवा तत्थ उंडति भीमा, दिव्या मस्साअटुंया तिरिच्छा॥१५॥ परीसंहा दुव्विसंहा अंणेगे, सीयति जत्था वह कायग नंरा । से तत्थे पत्ते ने वहिजे भिव, सगामसीसे वे नागरीया ॥१७॥ है कि वह परोक्त कुवचनों की तरफ जरा भि ध्यान नहीं दे-मदा उम तरफ उपेक्षावृत्ति ही धारण करता रहे । तथा विहार आदि के अवसर मे चाहे तो कोई मीठी वाणी योले चाहे कोई रडवी वाणी बोलेसाधु को चाठिये कि वह उससे शाति और आनद के साथ सरन करे। अनेक जगह जाने पर भी किसी भी वस्तु के ममत्व से वह बधे नही। अपनी प्रशसा एप निंदा मे समभाव रखना चाहिये। यह सयत जन का आचार है। तभी सयत है अत तृ भी इसी रूप से होने का मयत्न कर ॥१५॥
शका-क्या भिक्षुजन मे भी अन्यथाभाव की सभावना रहती है कि-जिससे इस प्रकार के उसके गुण कहे जा रहे है अथवा वह आत्मा को अनुशासित करें यह भी कहा जा रहा है। इस प्रकार इस शका આત્મન્ સાધુનું કર્તવ્ય છે કે તે પરોકત કુવચનેની તરફ જરા પણ લક્ષ ન આપે એના તરફ સદાને માટે ઉપેક્ષા વૃત્તિ જ ધારણ કરતા રહે, તથા વિહાર આદિના અવસરમા ચાહે તો કઈ મીઠી વાણી બેલે, ચાહે કાઈ કડવી વાણી બેલે સાધુને માટે તે તે શતિથી અને આન દથી સહન કરવાનું જ હોય છે અનેક જગ્યાએ જવાનુ થતા પણ કઈ વસ્તુથી મમત્વભાવ બાધે નહિ, પિતાની નિ દા અને પ્રશ સામા સાધુએ સમભાવ રાખવો જોઈએ આ સાધુનો આચાર છે કે તુ પણ સાધુ છે આથી તુ પણ એવા જ રૂપને થવાનો પ્રયત્ન કર ૧પ
શકા–શુ ભિક્ષુજનમાં પણ અન્યથી સંભાવના રહે છે કે, જેનાથી આ પ્રકારના તેના ગુણ કહેવામાં આવે છે, અથવા તે આત્માને અનુશાસિત કરે એ પણ
