________________
प्रियदर्शिनी टीका य १८ परकनराश कथा
३१३ पटशाखाऽवलम्पनीया, अहमप्यवलम्निप्ये। तत जागा मुखेन वपुरी गमिपावः । एष पदति नृपे हम्ती टक्षम्यापस्तात् ममागत' । नृपस्तन्छाग्यामालम्बितपान् । परन्तु राती यावशासा ग्रहीतुमुवता भवति, ताप तुम्ती निःसृतः । हस्तो तामादायाग्रे प्रचलित । समालम्बित पटशासो नृपस्ततोऽतीय गजापहना बनागप्रियामपश्यन् नविपरहजनितेनदुःखेा पपीडितहृदर एप विगारमारोन् अयि कान्ते । तवैकास्न्यिा भयङ्करे ने का दशा भविष्यति? हा पुनम्त्व मिलिष्यति ? अहो। अमुना रिपुरूपेण करिणा पश्चिनाऽम्मि! हा प्रिये । दावा तुम उसके नीचे पहुँचने ही उसकी शाखा पकड लेना मै भी पाउ लूगा। इससे हन तुन दोनो डल हाथी की स्वतः गति से सुरक्षित होकर आनदपूर्वक अपने नगर पे पहुच जायो । राजा इस प्रकार रानी को समझा रहे थे कि इतने म वह हाथी उस वक्ष के नीचे
आ पहँचा। आते ही राजा ने उसकी शाग्वा पकडली परत रानी ने ज्यो री उसके पाडने का प्रयास किया कि उतने म ही वह गज वहा से आगे की ओर निकल गया। रानी अकेली अब गज पर यैठी रह गई। हाथी अब अदृश्य हो गया तब वटवृक्ष से नीचे उतरे हुए राजा ने अपनी रानी के विरह मे दुखित होकर विलाप करना प्रारम पिया, विलाप करते २ उन्होने कहा-हे रानी! भयकर वन में पचकर अकेली तेरी वहा क्या दशा होगी? अब तुझ से कैसे मिलना हो सकेगा। हाय २ इस हाथी रूपी वैरी ने तो मुझे ठगकर मेरे घरका ही सत्यानाश कर दिया। हे रानी ! कहो तो सही-मै પસાર થશે તે તમે તેની નીચે લટકતી વટવૃક્ષની ડાળીને પકડી લેજો હ પણ પકડી લઈશ આથી આપણે આ હાથીની સ્વચ્છ દ ગતિથી સુરક્ષિત બની આનદ પૂર્વક આપણા નગરમાં પહોચી જઈશુ રાજા આ પ્રકારે રાણીને સમજાવી રહ્યા હતા કે, એટલામાં જ તે હાથી એ વટવૃક્ષની ની આવી પહએ પહોચતા જ રાજાએ તેની ડાળીને પકડી લીવી પર તુ રાણીએ ક્યા ડાળીને પકડવાને પ્રયાસ કર્યો કે, એટલામાં તે ગજરાજ ત્યાથી આગળ નીકળી ગયો આથી રાણું એકલી જ હાથી ઉપર રહી ગઈ હાથી જ્યારે દૂર નીકળી ગયો ત્યારે વટવૃક્ષથી નીચે ઉતરેલા રાજાએ પિતાની રાણીના વિરહમા દુખી બની વિલાપ કરવા માડો વિલાપ કરતા રાજાએ કહ્યું, હે રાણી ! ભય કર વનમાં પહોંચીને તારી એકલીની ત્યા શુ દશા થશે ? હવે હું તને કઈ રીતે મળી શકીશ? હાય હાય ! આ હાથીરૂપી વેરીએ મને ઠગીને મારી ઘરનું સત્યાનાશ વાળી દીધુ હે રાણી " કહો તો ખરા ?, હ આ દવાનના
