________________
२९४
उत्तगायनमत्र
-en
सत्य फकाय च भोक्त प्रहल। नटानमार त्या ग्रामरक्षभिनितान कोणे फणी फुकार उरते, अतोनाक्त गृापती या निर्गमिष्यामि । ति पिचार्य भोजनामक्ते गृहपता नगररक्षकम्तिलागारान पलायित । तन्नु नटोऽपि 'समयोऽय पगयनस्य' इति रिचार्य पायित । पतिः चीगुरपी नियां तो गीय पत्नी पृष्टान-कापगतः ? तत. माउन्टा पति प्रोक्त पती-निर न्तरसेपया हे सागिता पार्वतीमारी । त्वयाऽरनातेन मुक्तम् । नन एता जो तिल भरे हुए रसे है उन्हें ही क्यो न पाकर अपनी भूप शान क" ऐमा विचार कर उमने उन निलीको मसल २ कर 7 फुक' कर चाना प्रारभ कर दिया। उसकी इस फारसे सुनकर ग्राम रक्षक -चोटवालने विचार किया-पदमलाने जो कोने में मपके रहेनेकि बात कही है वह निलकुल मत्य है क्योंकि कोने में मर्पका फूत्कार सुनाई दे रहाहै कही यह निकलकर जो मुझे काट पायेगा ता में अकाल में ही मर जाऊगा-अतःजय परा मालिक पाने में तहीन हो रहा है तो ऐसी स्थिति में मुझे लिपर यहा से निकल जाने मे ही फायदा है। तो सा विचार करके वह कोटवाल उसतिल के कोप्ठागार से छिपकर भाग गया। नटने भी "यह ममय-भागने का है" ऐसा ही विचार किया। सो वह भी छुपकर यहा से भाग गया। पतिने जब स्त्री पुरूपोको इस तरह घर से बाहिर निकलते हुए देखा तो उसने कुड्मला से पूछा ये दोनों घर से कौन निकले है । तर कुड्मलाने कहा नाथ । मने निरन्तर सेवा करने से घर मे पार्वती और शकर को શા માટે શાન ન કરૂ” આ વિચાર કરીને તેણે તલને મસળીને તેમજ ફુકીને ખાવાના રાષ્ટ્રી કરી તેને આ કુંકાર સ ભળીને ગ્રામ રક્ષકે વિચાર કર્યો કે, કમ લાએ પ્રણામ અપ હવાની જે વાત કરેલ હતી તે ખરેખર સત્ય જ છે કારણ કે ખૂણામાથો સપનો કાર સભળાઈ રહ્યો છે કદાચ તે નીકળીને જે મને કરડશે તે મારૂ અકાળ મરણ થશે જેથી ત્યારે ઘરનો માલીક ખાવામાં તલ્લીન થઈ ગયેલ છે એવી રિભ્રાતમાં છુપાઈને અહીંથી નીકળી જવામાં હરકત જેવુ નથી આ વિચાર કરીને તે નગરરક્ષક તે તેલના કોઠારમાથી છુપાઈને નાસી છુટયે નટે પણ આ સમય ભાગવાન છે” એવો વિચાર કર્યો જેથી તે પણ છુપાઈને ભાગી ગયે વeમિત્ર જ્યારે સ્ત્રી પુરૂષને આ પ્રમાણે ઘરમાંથી બહાર નીકળતા જોયા તો તેણે કુમલાને પૂછયું કે, ઘરમા આ બે કેણ નીકળ્યા ત્યારે કુડુમલાએ કહ્યું, નાથ! મે નિર તર સેવા કરવાને માટે ઘરમાં શ કર પાર્વતીને રોકી લીધા હતા પરંતુ આજે આપે
