________________
२९४
उत्तराध्ययनमत्र
-
-
साय फकाय च भाक्त पटना। नटकन फस्सार त्या ग्रामरक्षरचिन्तितरान कोणे फणी फरकार गुरुते, अतोऽनति गृपती ममाया निर्गमिष्यामि । ति रिचार्य भोगनासक्त गृपना नगररभस्ति कोटागातत् पलायितः। तदनु नटाऽपि 'समयोऽय पायनस्य' इति रिचार्य पठायित. 1 गृपतिः चीपुरपी नियोता पोस्य पत्नी पृष्टान्-कारो गन्त ? तत. या कृल्टा पति भोक्तवती-निर न्तरमेश्या पाहे सागिता पातीमारी । त्वयाऽरनातेन भुक्तम् । जत एता जो तिल भरे हुए रसे उन्हें ही क्यो न पाकर अपनी भूग्न शान करूँ" ऐसा विचार कर उमने उन निलको मसल २ कर च फुकर कर खाना भारभ कर दिया। उसकी इस फारको सुनकर ग्राम रक्षक -चोटवालने विचार किया-पुड्मलाने जो कोने में मर्पके रहेनेकि बात कही है वह निलकुल सत्य है क्यों कि कोने में मर्पका फुकार सुनाई दे रहाहे कही यह निकलकर जो मुझे काट चायेगा ता में अकाल में ही मर जाऊगा-अत'जर पर का मालिक पाने में नहीन हो रहा है तो ऐसी स्थिति में मुझे छिपकर यहा से निकल जाने मे ही फायदा है । तो ऐसा विचार करके वह कोटवाल उसतिल के कोष्ठागार से छिपकर भाग गया। नटने भी "यह समय-भागने का है" ऐसा ही विचार किया। सो वह भी छुपकर वहा से भाग गया। पतिने जब स्त्री पुरूपोंको इस तरह घर से बाहिर निकलते हुए देखा तो उसने कुडमला से पूछा ये दोनो घर से कौन निकले है। तन कुड़मलाने का नाथ । मने निरन्तर सेवा करने से घर में पार्वती और शकर को શા માટે શાન ન ડરૂ” આ વિચાર કરીને તેણે તલને મસળીને તેમજ કુકીને ખાવાની રૂએ તે કરી તેને આ ફેકાર સ ભળીને ગ્રામરક્ષકે વિચાર કર્યો કે, કુહૂમ લાએ પૂણામાં સપ હવાની જે વાત કરેલ હતી તે ખરેખર સત્ય જ છે કારણ કે ખૂણામાથો સપનો કુંકાર સભળાઈ રહ્યો છે કદાચ તે નીકળીને જે મને કરડશે તો મારૂ અકાળ મરણ થશે જેથી જ્યારે ઘરને માલીક ખાવામાં તડલીન થઈ ગયે છે એવા રિતિમા છુપાઈને અહીંથી નીકળી જવામાં હરકત જેવુ નથી આવો વિચાર કરીને તે નગરરક્ષક તે તેલના કોઠારમાથી છુપાઈને નાસી છુટયે નટે પણ “આ સમય ભાગવાને છે” એ વિચાર કર્યો જેથી તે પણ છુપાઈને ભાગી ગયે વમિત્ર જ્યારે સ્ત્રી પુરૂષને આ પ્રમાણે ઘરમાંથી બહાર નીકળતા જોયા તે તેણે કુમલાને પૂછયું કે, ઘરમાથી આ બે કણ નીકળ્યા ત્યારે કુમલાએ કહ્યું, નાથ! મે નિર તર સેવા કરવાને માટે ઘરમાં શ કર પાર્વતીને રોકી લીધા હતા પરંતુ આજે આપે
