________________
प्रियदर्शिनी टीका म १८ महापद्मकथा
२६. 'म भर्ना न भविष्यति, तदाऽह प्राणान् परित्यक्ष्यामि, इति तदप्यासित श्रुत्वा तत्पिनोरनुजयाऽह वामपहृत्य गन्छामि । अता न भवान् मा हन्तुमर्हति । दीनाया तस्यामनुस्म्पनीय भवता । इति तस्या पचनमुपश्रुत्य सजा तानुरागस्तामुवाच-नय मा त्वरितम् । तत सा वेगवती विद्याधरी स्वविद्या
भावेण त त्वरितमेव धिाधरराजसन्निधौ नीतवती । विद्याधरराजोऽपि क्मनी । त्यत अनुरक्त पन गई और कहने लगी कि यदि यह मेरा भर्ता
ही बनता है तो यह निश्चित है कि मैं इसके वियोग में प्राणों से भी Hथ धो बैठ्ठ । जब उसका यह अभ्यवसाय उसके मातापिता को मालूम
आ तो उन्होंने मुझसे कहा कि तुम से जैसे भी हो सके उस “यक्ति को यहां पर ले आओ। यदि तुम इसको हरण करके भी ला सकती हो तो ले आओ परन्तु लाने में देरी नहीकरो। इस लिये मैं आपको हरण कर वहा लेजा रही है इसलिये मुझे आप न मारे ।
इस प्रकार उस विद्याधारी के वचन सुनकर कुमार को भी उस स्न्या के ऊपर अतिशय अनुराग जागृत हो गया। पश्चात विद्यापरी से बोले-तृ जितनी जल्दी मुझे लेजा मकती हो उतनी ही जल्दी वहा ले चल । कुमारकी इस प्रकार पात सुनकर वह विद्याधरी अपनी वियाके प्रभाव से बहुत ही त्वरीत गति से उनको ले चली और शीघ्रातिशीघ वह विद्याधराधिपति इन्द्रधनु के समीप पहुँच गई। कुमार को ज्यों ही विद्याधराधिपतिने अपार रूपराशि विशिष्ट देवा ગઈ અને કહેવા લાગી છે, જે આ પુરુષ મારા પતિ નહીં બને તે મારે એ નિશ્ચય છે કે એના ધિગમાં હું મારા પ્રાણ આપી દઈશ જ્યારે તેની આ પરિસ્થિતિ તેના માતાપિતાના જાણમાં આવી ત્યારે તેમણે મને કહ્યું કે જે રીતે બની શકે ત રીતે તે તેને અહી લઈ આવ જે તું તેનું હરણ કરીને લાવી શકતી હોય તે તે પ્રમાણે લઈ આવ પર લાવવામાં ઢીલ ન કર આ કારણે હું આપનું હું શું કરીને ત્યાં લઈ જાઉ છુ, આ કારણે આપ મને મારે નહી ?
આ પ્રકારના એ વિદ્યાધરીના વચન સાંભળીને કુમારને પણ તે કન્યા ઉપર અનુરાગ જાગૃત થયે આ પછી વિદ્યાધરીને તેણે કહ્યું કે, તુ જેટલી ઝડપથી મને ત્યાં જઈ શકતી હે એટલી ઝડપથી ત્યા લઈ જા કુમારની આ પ્રકારની વાત સાભળીને એ વિદ્યાધરી પિતાની વિદ્યાના પ્રભાવથી એકદમ ઝડપી ગતિથી તેને લઈને જલદીથી વિદ્યાધરના અધિપતિ ઇન્દ્રધનુની પાસે આવી પહોચી વિવારના અધિપતિએ અત્યંત રૂપરાશી વિશિષ્ટ કુમારને જોઈને તેનું મન
