________________
૮૪
उत्तराध्ययनम
महेन्द्रसिंह महारण्य मविवेश । तत्र महारण्ये म सैनिक कपारमन्विष्य प्रत्यात्ताः । महेन्द्रसिंहस्तु मजितधनुर्निकुञ्जेषु पति गिरिनिर्झरिणी तटेषु च सनत्कुमार समन्येपयन परिभ्रमति । ततोऽकम्माद् नन्दिवाच श्रुतवान "कुरुवशावतसथी, अश्वसेननृपात्मज ! |
1
सनत्कुमार ! सोभाग्य !, जितमार ! चिरजय ||१|| जय अश्वसेन नभस्तल - मृगाङ्ग । कुम्भनननस्तम्भ ! | जय त्रिभुवननाथ ! सनत्कुमार | जय माहात्म्य ! ॥२॥ लिये पर से निकला । खोजते वह उसी जंगल में जा पहुचा कि जहा से पहिले ममस्त सैनिक जन कुमार की तलाश कर वापिस लौट आये थे । और उसके साथ के सैनिक भी इसका साथ नही दे रहे थे । अपने धनुष को सज्जित करके एक महेन्द्रसिंहने वहा के निकुजों में, पर्वतको कन्दराओं मे, गिरिनदियों के तटों पर अपने मित्र सनत्कुमारकी गवेषणा करनी प्रारंभ कर दी। वह जन यहां से वहा उसकीग्वोज में घूम फिर रहा था तो अकस्मात उसके कानों में भनक पड़ी, उमने सुना"कुरुवशावतमश्री - अश्वसेननृपात्मज ।।
मनत्कुमार' मौभाग्य । जितमार। चिरजय ' ॥१॥
जय अश्वसेन - नभस्तल - मृगाङ्ग । कुरु भवनलग्नस्तम । जय त्रिभुवननाथ ! सनत्कुमार । जय 'लधमाहात्म्य ||२||" हे कुरुवश के भूषण श्री अश्वसेन राजाके सुपुत्र सनत्कुमार ' નીકળી પડચા શેાધખાળ કરતા કરતા તે એ જગલમા જઇ પહાચ્યા કે, જ્યા અગાઉં રાજકુમારની શોધ કરવા માટે નિકા જઈ આવ્યા હતા જગલ ખુમજ અટપટુ હાવાથી તેની સાથેના સૈનીકાની હિંમત પણ ખાગળ વવવામા ચાલતી ન હતી. છેવટે મહેન્દ્રસિ હુ એકલા પેાતાના ધનુષ્યને સુસજ્જીત કરીને વા ભારે કષ્ટ સાથે તે ગિરીક દરાએમા, ઘાડા જ ગલમાં, નદીએના તમા, રખડતા રખડતા પેાતાના મિત્રની શેાધ કરતા હતે! જ્યારે આ પ્રમાણે રાજકુમારની શેનમા ભટકી રહ્યો હતા ત્યારે અચાનક તેના કાનેા ઉપર અવાજ અથડાયા તેણે સાભળ્યુ - "कुरवशावसतथी, अश्वसेननृपात्मज ।
આગળ
-
सनत्कुमार ! सौभाग्य ! जितमार चिरजय ॥ १ ॥
जय अश्वसेन - नभस्तल - मृगाङ्क ! कुरुभवनलग्नस्तभ !
जय त्रिभुवननाथ । सनत्कुमार ! जय लब्धमाहात्म्य ||२||
હે કુરૂવ શના આભૂષણ શ્રી અગ્નિસેન રાજાના સુપુત્ર સનત્કમા હે સૌભાગ્ય
