________________
प्रियदर्शिनी टीका अ २३ श्रीपार्श्वनायरितनिरूपणम्
९१७ योरम्पमित्यम् । व्याहारनये तु लिगम्यापि मोक्षसाधनते पते ए। अतो व्यवहारनये मोसमापनभूतस्य लिगम्य भेदेऽपि निश्चयनये गानदर्शनचारित्ररूप मोक्षसभूतसाधनस्याभेदेन न लिगभेदो विदुपा विप्रत्ययहेतुरिति ॥३३॥
___ गोतमस्योत्तर वा केगीमुनिः प्राह-- मृलम्साह गोयम | पणा ते, छिण्णो में ससंओ इमों।
अन्नो वि" ससओ भेज्मं, तं" मे" कहसु गोयमा! ॥३४॥ छाया-साधुातम ! प्रना ते, छिन्नो मे सशयोऽयम् । ___ अन्योऽपि सशयो मम, त मे क्यय गौतम ! ॥३४॥ टीग-साद गोयम' इत्यादि।
हे गोतम ' ते-तत्र प्रज्ञा =बुद्धि माधुः शोभना अस्ति । मे=मम सशयाके बिना भी केवलज्ञान की उत्पत्ति हुई कही गई है। इसलिये इस नयकी दृष्टि में लिङ्ग अकिंचित्कर है। इस विपर मे न तो श्री भगवान् पार्श्वनाथ प्रभु को कोई विवाद है और न प्रभु मावीर स्वामी को ही । जय व्यवहारनय की दृष्टि से विचार किया जाता है, तो लिङ्ग में भी मोक्षसा बनता मानी गई है। इसीलिये व्यवहार की अपेक्षा मोक्ष का साधनभूत लिङ्ग भिन्न होने पर भी निश्चय की अपेक्षा से उसमे कोइ भेद नही है। अत'इम अपेक्षा लिङ्ग भेद विप्रत्यय-सन्देह का कारणभृत विद्वानों की दष्टि मे नही हो सकता है ॥३॥
गौतमस्वामी के उत्तर को सुनकर केशी श्रमण कहते हैं- 'सा' इत्यादि।
"अन्वयार्थ--(गोयम-गौतम) हे गौतम (ते-ते) आपकी (पण्णाવાસ્તવિક અબાધ હેતુ છે આમા લિગના તરફ આગ્રહ નથી કેમકે શાસ્ત્રોમાં એવી કેટલીએ કથાઓ છે –જેમ ભરત-ચકવતાને મુનિલ ગના વગર પણ કેવળજ્ઞાનની ઉત્પત્તિ થયેલ હોવાનું બતાવાયેલ છે આથી આ નયની દૃષ્ટીમા લિગ અકિ ચિકર છે આ વિષયમા ન તે ભગવાન પાર્શ્વનાથને કઈ વિવાદ છે અને ન તો પ્રભુ મહાવીરને પણ જ્યારે વ્યવહાર નયની દષ્ટીથી વિચાર કરવામાં આવે છે તો લેિ ગમાં પણ મેક્ષ સાધના માનવામાં આવી છેઆ કારણે વ્યવહારની અપેક્ષા મેક્ષના સાધનભત લિગ ભિન્ન હોવા છતા પણ નિશ્ચયની અપેક્ષાથી એનામાં કોઈ ભેદ નથી આથી એ અપેક્ષા લિગભેદ વિપ્રત્યય-સદેહનું કારણભૂત વિદ્વાનેની દૃષ્ટીમાં થઈ શકતું નથી ૩ષા गौतम स्वामीना उत्तरने सामजान शीश्रमले ४धु तेने ४३ छ--"साह" त्या !
अन्वयार्थ --गोयम-गौतम गौतम! ते-ते आपनी पण्णा-प्रज्ञा भुद्धि
