________________
प्रियदर्शिनी टीका अ० २ ग ५ पिपासापरीपद्दजय
२९३
मुखोऽपि सन्नदीन इत्यर्थः । त=तृपापरीपद, तितिक्षेत - सहेत । अय भावः- निर्जनस्थानस्थितोऽपि तृपाव्याकुलितोऽपि सन् सचित्तमनेपणीय जल न पिनेदिति ।
'छिन्नावासु पथेसु' इत्यनेन मुनीना चरणविहारः सूचितः । ' आउरे' इत्यनेन - परोपदावस्थायामपि समाधिभावेन वर्तितव्यमिति गोधितम् ।
'सुपिवासिए' इत्यनेन पिपासाधिक्येऽपि सचित्तमनेपणीयमुदकं न ग्रहीतव्यमिति सूचितम् ।
'परिमुहादीणे ' इत्यनेन कष्टावस्थायामपि परीपहो जेतव्य एवेति
सूचितम् |
' तिलिक्खे ' इत्यनेन परीपहोपस्थितौ सहिष्णुता समाश्रयणीया, इति पोधितम् ।
हालत में तालु, रसना एव ओष्ठ भी बिलकुल शुष्क हो चुका है फिर भी अदर्शन बना हुवा मुनि ( त परीसह तितिक्खे-त परीपह तितिक्षेत ) इस तृपापरीपह को जीते । तात्पर्य इसका यह है कि निर्जनस्थान में रहने पर भी यदि साधु तृपा से पीडित होता है तो भी उसे सचिन्त अनेपणीय जल का पान नही करना चाहिये ।
66
गाथा में रहे हुए " छिन्नावाएस पथेसु " इस विशेषणगर्भित पद द्वारा मुनियों का चरण विहार सूचित किया है । आउरे" इस पद द्वारा परीपह अवस्था मे मुनियों को समाधिभावपूर्वक रहना बतलाया गया है । सुपिवासि पद द्वारा पिपासा की तीव्र अवस्था मे भी सचित्त अनेपणीय उदक नही लेना चाहिये, यह प्रकट
66
"
તાલુ રસના અને હા પણ તદ્દન સુકા ખની જાય છે, એવી પરિસ્થિતિમા भुावा छता पाएछु अद्दीन जनेस भुनि त परिसह तितिक्खे-त परिपह तितिक्षेत એ તૃષા પરીષહને જીતે એનુ તાત્પર્ય એ છે કે, નિર્જન સ્થાનમાં રહેવા છતા પણ સાધુ તરસથી પીડિત હોય તે તેણે સચિત્ત અનેષણીય જળનુ પાન ન કરવું જોઇએ
गाथामा रहेस! “ छिन्नावाएसु पथेसु" विशेषण गर्मित यह द्वारा भुनि ચાના ચરણુ વિહાર સુચવવામા આવેલ છે. આપરે આપઢથી પરીષહુ અવસ્થામા મુનિયાએ સમાધિ ભાવ પૂર્વક રહેવાનુ ખતાવેલ છે. વિવાણિ આ પદથી પણ સચિત્ત અનેષણીય પાણી ન લેવુ જોઈએ.
તરસની તીવ્ર અવસ્થામાં
