________________
-
-
२३८
उचराध्ययनस्त्र मूलम्-आसणगओ न पुच्छिज्जा, नेवसेज्जागओ कयाइ वि।
आर्गम्मुक्कुंडुओ सतो, पुच्छिज्जा पलीउडो ॥२२॥ छाया-आसनगतो न पृच्छेत् , नर शम्यागतः कदाचिदपि ।
__ आगम्योत्कुटुकः सन् , पृच्छेत् माअलिपुटः ॥ २२ ॥ टीका-'आसणगओ' इत्यादि। आसनगतः आसनोपविष्टः सन् न पृच्छेत् सूत्राथै कुशलादिक पा रिमपि न पृन्डेदित्यर्थः । तथा-कदाचिदपि कस्मिन्नपि काले शय्यागतः सस्तारफस्थितः नव पृच्छेत रोगाधरस्या विना शयानः सन् किमपि नैव पृच्छेदित्यर्थः । किंतु आगम्य-गुरोः समीपे आगत्य, उत्कुटुका उत्कुटुकासन के लिये भी तैयार रहा हो-वह काल उसके व्यारयान करने का भी हो अथवा अपने शारीरिक कार्य के वश से वह शिष्य व्यग्रचित्त वाला भी हो तो भी विनय धर्म की आराधना निमित्त उसे गुरु महाराज कथित कार्य करने की क्षमता एच उस कार्य करने में विशेप सावधानी रखनी चाहिये । "जओ-यत" यह पद यह प्रकट करता है कि शिष्य को समिति गुप्ति के आराधनपूर्वक ही गुरु महाराज के समस्त कार्यों के सम्पादन में रुचि शील होना चाहिये । “ प्रतिशृणुयात्" यह क्रियापद इस विशेषता का सूचक है कि गुरु वचन के श्रवण के अनन्तर ही विना किसी विलय के उनके कार्य को करने के लिये प्रतिज्ञा वचन कहकर और अपने निज कार्य को भी छोड़कर शिष्य का कर्तव्य है कि वह सर्व प्रकार से उनके कार्य के माधन करने मे सादर प्रवृत्ति करे ॥२१॥ ભલે વ્યાખ્યાન આપવા માટેની તિયારીમા હેય-તે સમય તેને વ્યાખ્યાન કરવાને હય, અથવા પિતાના શારીરિક કાર્યના વશથી તે શિષ્ય વ્યગ્ર ચિત્ત વાળો હોય તે પણ વિનય ધર્મની આરાધના નિમિત્ત તેનામાં ગુરુ મહારાજે કહેલા કામને કરવાની ક્ષમતા અને એ કામ કરાવવામાં વિશેષ સાવધાની रामवीन जओ-यत थे ५६ मे प्रगट ४२ छ , शिध्ये समिति ગુપ્તિના આરાધન પૂર્વક જ ગુરુ મહારાજના દરેક કામોનું સંપાદન કરવામાં श्या की रेस प्रतिश्रृणुयातू ये या५४ से विशेषतानु सूयर छ ? ગુરુવચનને સાભળતા જ પ્રકારના વિલબ વિના એમના કામને કરવા માટે પ્રતિજ્ઞા વચન કહીને અને પિતાનું કામ હોય તેને છેડીને શિષ્યનું ઠત વ્ય છે કે, તે સર્વ પ્રકારથી ગુરુ મહારાજના કામને પૂરૂ કરવામાં પિતાની સાદર
२
॥ २१ ॥
