________________
१०६
उपराज्ययनले अथासौ दूरं गत्वाऽहाहास कुर्वन् धापमानचन्द्रकिरणशीतल कदलीवन प्रविष्ट । क्षणादेव ततोऽपि वहिनिःसृत्य पुनः स्वदेहोपरि सहसमुशले प्रहारं कुर्वन् धावमान इतस्ततो भ्राम्यति । पुनः श्रमेण शिथिलारयः सन् महान्धकपे निपतितः । ततश्चिरेण निःमृत्य पुनः कदलीपन मरिष्टा, ततोऽपि निर्गत्य लतावन गतः, लता वनाद् पहिभूत्वाऽन्धकूपे पतितः, तदनु पानिःसत्य कुसुमान गतस्तत्रेवस्ततो धावमानः स्वदेहोपरि मुशलैः प्रहार फरोति ततोऽपि नि:मृत्य फलपनं प्रविष्टः, तनापि धायमानः स्वदेहोपरि पूर्ववत् सहसमुशलः प्रहार करोति । एवविध पुरुष स महात्मा ज्ञान दृष्टया विलोक्य स्वलब्धि बलेन तस्य प्रतिरोध कृत्वा पृष्टवान्कस्त्वम् १ किमर्थमेव क्रियते ? तव किं मियमस्ति ? एव पृष्टोऽसौ पुरुषोऽत्रवीरही प्रहारित करता। फिर दूर जाकर बडे जोर से हँसता और चद्रकिरण के समान शीतल कदलीवन में प्रवेश कर वहा विश्राम करने लगता। क्षण एक विश्रामित होकर वहासे बाहर आते ही फिर वही अपनी चाल शुरू करता, जब वह इस चाल से थक जाता था तो गाढ़ अधकार वाले कूर्ण मे गिर जाता था, वहां से निकल कर फिर कदली वनमे जाता, वहां से बाहर होते ही लतावन मे वहा से फिर अधकूप में वहां से कुसुमित वन मे, वहा से फल वाले वन में इस प्रकार भ्रमण करता-करता वह अपने शरीर को मूसलों के प्रहारोसे कृटता रहता। महात्मा ने जब इस प्रकार की इसकी स्थिति देखी तो उन्हे घडा ही अचरज हुआ। उसकी इस स्थिति को उन्होने अपने लब्धिवल से स्थभित कर दिया और उससे पूछा-तु कौन है और क्यो इस प्रकार की चेष्टाएँ करता है ' तुझे क्या प्रिय है? महात्माकी इस बात को सुनकर उसने कहा कि मैं और कोई શરીર ઉપર મુશલેના ફટકા લાગાવતે પછી થોડા આગળ વધી જોર જોરથી હસતો અને ચ દ્રકિરણ સમાન શીતળ કેળના વનમાં પ્રવેશ કરી ત્યા આરામ કરવા લાગતો થોડો સમય વિશ્રાતિ લઈશ્રમ રહિત બની ત્યાથી બહાર નીકળી પૂર્વવત્ દેડા દેડ અને શરીર ઉપર મુશલના પ્રહારની પ્રવૃત્તિ અને ધ કારવાળા કુવામાં પડવુ, ફરી પાછા કેળાના વનમાં પ્રવેશ, ત્યાથી લતા વનમાં, ત્યાથી ફરી કુવામાં, ત્યાંથી નીકળી ફરી કેળના વનમાં, આ પ્રકારે ભ્રમણ કરતો અને પિતાના શરીરને મુસલથી મારતો આ સ્થિતિ જ્યારે મહાત્માએ જોઈ ત્યારે તેમને ભારે અચરજ થઈ એની એ સ્થિતિને પિતાના લધિબળથી સ્થભિત બનાવી દઈ મહાત્માએ તેને પૂછ્યું-તુ કેણ છે અને આ પ્રકારની ચેષ્ટાઓ શા માટે કરે છે? તને શુ પ્રિય છે? મહાત્માની વાત સાંભળી છે કે