________________
प्रियदशिनी टीका अ० १ गा ६-७ श्वादिदृष्टान्तश्रवणतो विनीतस्य कर्तव्यम् ५५ विनये अभ्युत्थानादिगुरुशुश्रूपालपणे स्थापयति । उक्त च
विणया होइ य णाण, गाणामो दसण तओ चरण । चरणाहितो मोक्खो मोक्खे, सोक्ख निरावाह ॥१॥
छायाविनयाद् भवति च ज्ञान, ज्ञानाद् दर्शन ततश्चरणम् ।
चरणाद् मोक्षो, मोक्षे सौख्य निरानाधम् ॥ १॥ इति ॥६॥ अथोपसहरन्नाहमूलम् तम्हां विणयमसिंज्जा सील पडिलभेजओ। बुद्धपुत्त नियागट्टी ने निक्कसिज्जइ कण्हुइं ॥७॥
छायातम्माद् विनयमेपयेत् शील प्रतिलभेत यतः। युद्धपुनो नियागार्थी न निष्कास्यते कुतश्चित् ।। ७॥
टीमा'तम्हा. इत्यादि । तस्मात् दुःशीलस्य सर्वतो निष्कासनादिरूपा दुर्गति भवतीत्युक्तरूपात् कारणात् साधुर्विनयम् एपयेत्-कुर्यात् धातूनामनेकार्थत्वात् । मार्ग के आराधना के अभाव में अनत ससार परिभ्रमण करना पडता है, इसलिये शिष्य को अपने परमोपकारी गुरु महाराज का विनय सदा करना चाहिये । वे जब कही से अपने स्थान पर आवे तो शिष्य का कर्तव्य है कि वह उनके समक्ष जावे-उन्हें देखकर अपने आसनसे उठ खडा होवे । उनकी शुश्रूपा आदि करता रहे। इससे विनय धर्मकी आराधना होती है। कहा भी है—विनय से ज्ञान होता है। ज्ञान से दर्शन और दर्शन से चारित्रका लाभ होता है चारित्र से मोक्ष और मुक्ति होने से इस जीव को अव्यावाध सुग्व की प्राप्ति होती है ॥६॥ આરાધનાના અભાવથી અને તે અમારા પરિભ્રમણ કરવું પડે છેઆ માટે શિષ્ય પિતાના પપકારી ગુરૂ મહારાજને સદા વિનય કરવો જોઈએ તેઓ
જ્યારે ક્યાયથી પિતાના સ્થાન ઉપર આવે ત્યારે શિષ્યનું એ કર્તવ્ય છે કે તે તેમની સામે જાય-એમને જે પિતાના આસન ઉપરથી ઉઠી ઉભા રહે અને એમની સેવા કરવામાં લાગી જાય, આથી વિનય ધર્મની આગધના થાય છે વિનયથી જ્ઞાન થાય છે, જ્ઞાનથી દર્શન અને દર્શનથી ચારિત્રનો લાભ થાય છે ચાગ્નિથી મેલ અને મુક્તિ થવાથી આ જીવને અવ્યાબાધ સુખની પ્રાપ્તિ થાય છે પદા
