________________
२०
- -.. .. 'निरयालिकामुत्रे - मूलम्-जइणं भंते ! समणेणं भगवया जावं संपत्तेणं
उक्खेवओ०, एवं खलु जंबू ! तेणं कालेणं २ रायगिहे नयरे, गुणसिलए चेइए, सेणिए राया, सामी समोसरिए । तेणं कालेणं २ माणिमहे देवे समाए सुहम्माए माणिभदंसि सीहासणंसि चरहिं सामाणियसाहस्सीहि जहा पुण्णभदो, तहेव आगमणं, नविही, पुचभवपुच्छा, मणिवया नयरी, माणिभई गाहावई, थेराणं अंतिए पवजा, एकारस अंगाई अहिज्जइ, वहूई वासाई परियाओ, मासिया संलेहणा, सद्धिं भत्ताइं०, माणिभ विमाणे उववाओ, दोसागरोवमा ठिई, महाविदेहे वासे सिज्झिहिइ । एवं खलु जंबू ! निश्खेवओ ॥
छठें अज्झयणं समत्तं ॥ ६॥ छाया-यदि खलु मदन्त ! श्रमणेन भगवता यावत् सम्प्राप्तेन उत्क्षेपकः । एवं ग्वल जम्बृ: ! तस्मिन् काले २ राजसह नगरं, गुणगिलं चैन्यं, श्रेणिको
छठा अध्ययन. 'जडणं भंते' इत्यादिजम्बू स्वामी पूछते हैं
हे भदन्त ! मोक्ष प्राप्त श्रमण भगवान महावीरने पाचवें अध्ययनका पूर्वोक्त भाव बनलाया है, तो फिर छठे अध्ययनमें उन्होंने किस भावका निरूपण किया है ?
भगवान कहते हैं
हे जम्ब ! उसकाल उस समय में राजगृह नामका नगर था। उस नगर में गुणशिलक चैत्य था । श्रेणिक नामके राजा उसमें
मध्ययन. - 'जडणं भंते' या જંબૂ સ્વામી પૂછે છે –
હે ભદન ! મેક્ષ પ્રાપ્ત શ્રમણ ભગવાન મહાવીરે પાચમા અધ્યયનને પૂર્વોક્ત ભાવ બતાવ્યું છે તે પછી છઠ્ઠા અધ્યયનમાં તેમણે કયા ભાવનું નિરૂપણ કર્યું
ભગવાન કહે છે – હે જખ્ખ ! તે કાળે સમયે રાજગૃષ્ઠ નામે નગર હતું. તે નગરમાં ગુણશિલક