________________
१२४
-
राजप्रश्नायमूत्रे मूलम्--तएणं से चित्ते सारही तेसि उजाणपालगाणं अंतिए एयम सोचा णिसम्म हट्तुद्र जाव आसणाओ अब्भुटेइ पायपीढाओ पच्चोरुहइ, पाउयाओ ओसुयइ, एगलाडियं उत्तरासंगं करेइ, अंजलिमउलियग्गहत्थे-केनिकुमारसमणाभिमुहे सत्तष्ट्रपयाई अगुगच्छइ, कायलपरिग्गहियं सिरसावत्तं मत्थए अंजलिकट्टु एवं बयासी-नमोऽत्थुण अरहंताणं जाव संपत्ताणं, नमोऽत्थुगं केलिस्स कुमारसमणस्स मम धम्मायरियस्ल धस्सोवदेसगस्स, वंदामि णं भगवंतं तत्थगयं इहगए, पासउ मे तत्थगए इहगयं तिकडु वंदइ नमसइ, ते उज्जायपोलए वि:लेणं वत्थगंधमल्लालंकारेणं सकारेइ सम्माणेइ विउल जीवियारिह पीइदाणं दलयइ पडिविलज्जेइ । कोडुंबियपुरिसे सदावेइ, एवं क्यासी -निष्पामेव भो देवाणुपिया ! चाउग्घंट' आसरह जुत्त मेव उवटुवेह जाव पञ्चप्पिणह। तएणं ते कोडुंबियपुरिला जाब खिप्पामेव सच्छतं सज्झयजाव उवटुवित्ता तमाणन्तियं पञ्चप्पिणंति तएणं से चित्ते सारही कोडवियपुरिसाणं अंतिए एयमटुं सोचा निसम्म हट्टतुट जाब हियए
हाए कयवलिकम्से जाव सरीरे जेणेव चाउग्धंटे जाव दुरूहित्तो सकोरंट० महया भडचडगरः तं चेव जाव पजुवासइधम्मकहा ।सू,१२१ । दूसरे ग्राम में विहार करते हुए यहां मृगवन' नामके उद्यान में आये हुए हैं यावत् तपं और सयम से आत्माको भाबित करते हुए ठहरे है। - . इसकी व्याख्या मूलार्थ के जैसी ही है ॥ १२०॥
થઈ જાઓ છે તેઓશ્રી કેશકુમારશ્રમણ પૂર્વાનુપૂર્વીથી વિચરણ કરતાં એક ગામથી બીજે ગામ વિહાર કરતાં અહીં મૃગવન નામના ઉદ્યાનમાં પધારેલા છે. યાવત્ તપ અને સંયમથી પિતાના આત્માને ભાવિત કરતા વિરાજે છે.
આ સૂત્રની વ્યાખ્યા મૂલાઈ પ્રમાણે જ છે. ૧૨ના