________________
११८
जीवाभिगमसूत्र पज्जत्तेहितो असंखेन्जवासाउयवज्जेहिंतो उववज्जंति । मणुस्सेहितो अकम्मभूमिगअसंखेज्जवासाउयवज्जेहितो उववज्जंति। वकंती उववाओ भाणियव्यो । तेसिणं भंते । जीवाणं केवइयं कालं ठिई पन्नत्ता। गोयमा । जहन्नेणं अंतोमुहत्तं, उक्कोसेण वि अंतोमुहत्तं ।। तेणं भंते। जावा मारणंतियसमुग्घाएणं किं समोहया मरंति असमोहया मरंति । गोयमा । समोहया वि मरंति, असमोहया विमति । ते णं भंते । जीवा अणंतरं उव्वट्टित्ता कहिं गच्छंति, कहिं उववज्जति कि नेरइएसु उववज्जति तिरिक्खजोणिएसु उववज्जति । मणुस्सेसु उववज्जंति देवेसु उववज्जंति। गोयमा। ना नेरइएसु उववज्जति। तिरिक्खजोणिएसु उववज्जति मणुस्सेसु उववज्जंति, नो देवेसु उववज्जति । किं एगिदिएसु उववज्जति जाव पाँचदिएसु उववज्जति। गोयमा ! एगिदिएसु उववज्जति जाव पंचिंदिय तिरिक्खजोणिएसु उववज्जति असंखेज्जवासाउयवज्जेसु पज्जत्तापज्जत्तएसु उववज्जति मणुस्सेसु अकम्मभूमिग अंतरदीवग असंखेज्जवासाउयवज्जेसु पज्जत्तापज्जत्तएसु उववज्जति ॥ ते ण मंते ! जीवा कइगइया कइ आगइया पन्नत्ता । गोयमा । दुगइया दुआगइया परित्ता असंखेज्जा पन्नत्ता समणाउसा! सेत्तं सुहुमपुढवीकाइया' ॥सू० ११॥
छाया- ते खलु भदन्त ! जीवा. कुत उत्पद्यन्ते किं नैरयिकेभ्य उत्पद्यन्ते तिर्यङ्मनुण्यदेवेभ्य उत्पद्यन्ते ! गौतम ! नो नैरयिकेभ्य उत्पयन्ते तिर्यग्योनिकेभ्य उत्पद्यन्ते, मनुष्येप उत्पन्धन्ते । नो देवेभ्य उत्पद्यन्ते तिर्यग्योनिकपर्याप्तापर्याप्तेभ्योऽसंख्येयवर्पायुएकवर्जेभ्य उत्पद्यन्ते मनुष्येभ्योऽकर्मभूकिासंख्येयवर्षायुष्कवजेभ्य उत्पद्यन्ते व्युत्क्रा न्युपपातो भणितव्यः । तेषां खलु भदन्त ! जीवानां कियन्तं कालं स्थितिः प्रशप्ता ? गौतम ! जघन्येनान्तर्मुहत्तम् उत्कणापि अन्तर्मुहर्त्तम् । ते खलु भदन्त ! जीवाः मारणान्तिकसमुद्घातेन किं समवहता म्रियन्ते असमवहता नियन्ते ? गौतम ! समवहता अपि