________________
अनगारधर्मामृतपिणी टी० अ० १७ आकीर्णाश्वदाप्टान्तिकयोजना ६३३. तेषु तथोक्तेपु तथा सपिभाना-सपत्तिशालिना हदयस्य मनसश्च नित्तिकरेषु सुम्बकरेपु । एव भूतेषु स्पर्शेपु रज्यमानाः अनुरक्ताः रमन्ते ॥ ९ ॥
'फासिदिये त्यादि । कुञ्जरस्य-करिणीस्पर्शलुब्धस्य हस्तिनो मस्तक तीक्ष्णोलोहाङ्कुशः खनति-विदारयति । शेप मुगमम् ।। १० ।। ५ ।। मू० ।। मूलम्-कलरिभिय महुरतंतीतलतालवसकउहाभिरामेसु ।
सदेसु जं न गिद्धा वसट्टमरणं न ते मरए ॥ ११ ॥ थणजहणवयणकरचरणनयणगव्वियविलासियगईसु । रूवेसु न रत्ता वसहमरण न ते मरए ॥ १२ ॥ अगुरुवरपवरधूवण उउयमल्लाणुलेवणविहींसु । गधेसु जे न गिद्धा वसहमरणं न ते मरए ॥ १३ ॥ तित्तकडुयकसायवमहुरवहुखज्जपेज्जलेज्झेसु ।
आसाएसु न गिद्धा वसट्टमरण न ते मरए ॥ १४ ॥ (उउभयमाण, फार्सिदियबुद्दत इत्यादि,
टीकार्य-जोप्राणी स्पर्शन इन्द्रियके वशवी होते हैं वे अपनी स्पर्शनेन्द्रियकी लोलुपतासे हेमन्त आदि प्रत्येक ऋतु सबन्धी सुख भोगते हैं। तथा सपत्तिशालियों के हृदय में और मन सुखकर स्पों में अनुरक्त बने रहते हैं। इस तरह करते २ जब इनकी यह स्पर्शन इन्द्रिय दुर्दान्त बन जाती है तब वे प्राणी जिस प्रकार तीक्ष्ण रोह को अकुश करिणी (हस्तिनी) के स्पर्श करने में लन्धक बने हुए मत्त गजराज के मस्तक को विदार देता है उसी तरह इस सर्शन इन्द्रिय के द्वारा विनष्ट कर दिये जाते है । गा०९-१०॥
उ उ भयमाण, फ सिदियदुद्दत इत्यादि।
જે પ્રાણ એ પશેન્દ્રિયને વશ થાય છે, તેઓ પિતાની સ્પશેન્દ્રિયની લુપતાથી હેમત વગેરે દરેકે દરેક ઋતુઓના સુખ ભોગવે છે તેમજ પત્તિવાળાઓના હદય અને મનસુખદ સ્પશેમાં આસક્ત બનીને રહે છે આમ કરતા કરતા જ્યારે તેમની આ સ્પર્શેન્દ્રિય દુદ્દત બની જાય છે ત્યારે તે પ્રાણુંઓ (હાથિી) ને સ્પર્શવામાં ડુબ્ધ બનેલા મત્ત ગજગજના મસ્તકને વિદીર્ણ કરી નાખે છે તેમજ આ સ્પર્શેન્દ્રિય વડે વિનષ્ટ કરી નાખવામાં આવે છે ! ગા ૯-૧૦ |
८०
