________________
१५०
নামটঙ্কথা गाढमुपस्कृत, तेन मुरादग्यायः-हिनीर कादिवानाशा, स्नेहसया-घृतादि क्षयश्चकृतः, तत्-तस्मात् यदि खउ मग 'गाउयाभो' यानाः, देवरमार्याः शास्यन्ति, 'तोण' तर्हि खलु मम 'खिसिस्मति' सिनियन्ति-निन्दा कोप च करिष्यन्ति, तत्-तस्मात् याउनमम यातका न जानन्ति, तान्मम श्रेयः-उचित एतत् शारदिक तिक्तालापुक पहुगमारस्नेहकतम् एकान्ते 'गोवेत्तए 'गोपयितुम् , अन्यत् शारदिक मधुरालायुक मधुरतुम्मीफल यात् स्नेहायगारमुपस्कर्तम् । एवं की नियौली फिसी मनुष्य की दृष्टि में आदर पाने योग्य नहीं होती है उसी प्रकार में भी जनो मारा अनादरणीय पनी है। जो मने शरद कालिक अथवा सरस इस तुयी फल का हिड्गु, जीरकादि द्रव्यों से युक्त और घृतादि से युक्त शाक पनाना है (सुरहदयरस, नेहक्खए य कए) इस के पनाने में मैंने व्यर्थ ही परत से हिड्गु जीरे मेथी आदि द्रव्य का और घृत का विनाश किया है। (त जहण मम जाउयाओं जाणिस्सति, तो, ण मम सिसिस्सति) इस पात को यदि मेरी देवरानी जाने गी तो वे मेरे ऊपर गुस्सा होगी और मेरो निदा करेगी। (त जाव ताच मम जाउयाओ ण जाणति ताव मम सेय एय सालइयं तित्ता लाग्य बहुसभारणेह कय एगते गोवेत्तए) इसलिये मुझे अय यही उचित है कि में इस शारदिक तिक्तोला के शाक को जो यहत सभार एव घृत डालकर बनाया हैं किसी एकान्त स्थान में छुपाकर रख दूं और ડાની લીંબોળી માણસોની સામે આદર મેળવવા ગ્ય ગણાતી નથી તે પ્રમાણે હુ પy માણસે દ્વારા આદર પ્રાપ્ત કરવા લાયક રહી નથી એટલે કે હું લોકેની સામે અનાદરણીય થઈ ગઈ છે કે શરદ કાલિક અથવા સરસ બીના ફળનુ હીંગ, જીરૂ વગેરે દ્રવ્યેથી યુક્ત અને ઘી વગેરેથી યુક્ત શાક मनाव्यु छ (सुबहु व्वक्ख ए नेहक्स ए य कए) सने तैयार ४२वामा में વ્યર્થ હીંગ, જીરૂ, મેથી વગેરે તેમજ ઘી વગેરે વસ્તુઓને દુર્વ્યય કર્યો છે (त जइण मम जाउयाओ जणिस्स ति, तो मम खिसिस्स ति) व भाश દેરાણીને આ વાતની જાણ થશે તે તેઓ ચોક્કસ મારા ઉપર ગુસ્સે થશે અને મારી નિદા કરશે
(त जाव ताव मम जाउयाओ ण जाणति ताव मम सेय एय सालइय वित्तीलाउय वहु सभारणेहकय एगते गोवेत्तए)
એથી અત્યારે મને એ જ ચોગ્ય લાગે છે કે આ શારદિક તિકતે લાબુ ( કડવી તબડી) ના શાક ને-કે જે ખૂબ જ સરસ ઘી નાખીને વઘારવામાં આવ્યું છે-એક તરફ છુપાવીને મૂકી દઉં અને તેની જગ્યાએ વાવ
