________________
८१८
बताया यम्-अस्याः शुम्भादेव्याः अधुवाइ ' अ पार्शनि-सादत्रयागि पल्योपमानि स्थितिरस्ति । मुधर्मासामीमाह-हे जम्म निक्षेपका-उपहारोऽययनस्य वाच्यः ।।
॥ इति द्वितीयवर्गस्य प्रथमा ययनम् ।। सिरी भारिया सुंभादारिया, सेस जहा कारी णवर भगुहार पलिओव माई ठिई, एव गल जंबू! निक्सेवओ अज्झयणस्म एव सेसा विचसा रिअज्झयणा सावत्यीय नयर माया पिया मरिस नामया एय स्खल जबू। निरखेचओपिईयवग्गस्स पीओ चम्गो समत्तो) शुभादेवी जो यलियचा नामकी राजधानी में शुभावतसक नामके भवन में रहती थी-ओर शुभनाम के सिंहासन पर बैठती थी-वह काली देवी के प्रकरण में वर्णित पाठ के अनुसार प्रभु के समीप उनको वदना करने के लिये आई । वहीं उसने नाट्यविधिका प्रदर्शन किया यादमें फिर घर वहां से पीछे अपने स्थान पर चली गई । उसके चले जाने के याद गौतमस्वामी ने प्रभु से उस शुभादेवी के पूर्वभव की पृच्छा की-तब भगवान् ने उन से इस प्रकार कहा-श्रावस्ती नामकी नगरी थी। उसमें कोछक नामका उद्यान था, । नगरी के राजा का नाम जितशत्रु था उसमें गाया पति रहता था। जिसका नाम शुभ था। इसकी शुभ श्री नाम की भार्या थी। दारिका का नाम शुभा था। इसके पाद का इसका वर्णन दारिया, सेस जहा कालीए णार अट्ठाइ, पलिओवमाइ ठिई। एवं खलु जन् । निक्खेवगो अज्झयणस्स एव सेसा वित्तारि अज्झयणस्स सावत्थीए नगर मायापिया सरिसनामया, एवं खलु जब! निक्खेरओ-पिईयरग्गस्स पच अज्म यणा समत्ता वीओ वग्गो समत्तो)
શુભા દેવી-કે જે બલિચ ચા નામે રાજધાનીમાં ભારત સક નામના ભવનમાં રહેતી હતી અને શુભ ના સિંહાસન ઉપર બેસતી હતી-કાલી દેવીના પ્રકરણમાં વર્ણવેલા પાઠ મુજબ પ્રભુની પાસે તેમને વદના કરવા માટે આવી ત્યા તેણે નાટયવિધિનું પ્રદર્શન કર્યું ત્યારબાતે ત્યાંથી પાછી પિતાના થાને જતી રહી તેમના જતા રહ્યા બાદ ગૌતમ સ્વામીએ પ્રભુની શુભા દેવીના પૂર્વ ભવની પૃચ્છા કરી ત્યારે ભગવાને તેમને આ પ્રમાણે કહ્યું કે— શ્રાવસ્તી નામ નગરી હતી, તેમાં કોઇક નામે ઉઘાન હતુ નગરીના રીનું નામ જિતશત્રુ હતું તેમાં શુભ નામે ગાથાપતિ રહેતો હતો . ભશ્રી નામે તેની પત્ની હતી, તેની પુત્રીનું નામ શુભા હતા ત્યારપછીનું તેનુ શેષ વર્ણન કાલી દેવીની જેમ જ સમજી લેવું જોઈએ તેમાં અને આમાં તફાવત એટ
