________________
अनगारधर्मामृतषिणी टी० ० ० ५० १ ० १ कालीदेधोरर्णनम् ४९ शयान् पश्यति, दृष्टा शिविका स्थापयति, स्थापयित्या कालिका दारिका शिविकातः प्रत्यवरोहयति । ततः खलु ता कालिका दारिकाम् अम्पापितरो पुरत कृत्या यत्रैव पार्थोऽईन् पुरुषादानीयस्तरैवोपागच्छति, उपागत्य वन्देते नमस्यतः, वन्दित्वा नमस्यित्वा एवमादिप्टाम्-एर खलु हे देवानुप्रियाः ! काली दारिका आवयोदुहिता इप्टा कान्ता यावत् उदम्परपुप्पमिव श्रवणायापि दुर्लभा किमग! पुनः तेणेव उवागच्छड, उवागच्छित्ता उत्ताइए तित्वगराइसा पासह) निकलकर वह चहा गया कि जहा वह आम्रशालयन नाम का उद्यान या। वहाँ जाकर उसने तीर्थकर प्रकृति के उदय से होनेवाले छत्रादिक अति शयों को देखा। (पासित्ता सीय ठावेड, ठावित्ता कालियदारिय सीधाओ पच्चोरुहह, ताण त कालीय दारिय अम्मापियरो पुरओ काउ जेणेव पाले अरहा पुरिसा० तेणेव उवागच्छद, उचागच्छित्ता वदह, नमसह, वदित्ता नमसित्ता एवं वयासी) देखकर उसने उस पुरुप सहनवाहिनी शिविका को खटी कर दिया। खड़ी करके उसमे से काली दारिका को नीचे उतारा बाद में वे माता पिता उस कालिक दारिका को आगे करके जहा पुम्पादानीय अहंत प्रभु पार्श्वनाथ विराजमान थे वहा गये। यहा जाकर उन्हों ने उनको वदना की-नमस्कार किया। वदना नमस्कार करके याद में उन्हों ने इस प्रकार प्रभु से कहा-(एव खलु देवाणुप्पिया! काली दारिया अम्ह धृया उवा कता, जाय किमगपुणपासणया! एस
(णिग्गच्छित्ता जेणेव असालपणे चेहए तेणेव उवागच्छइ, उपागच्छित्ता छत्ताइए तित्थगराइसए पासइ)
નીકળીને તે ત્યા ગયે કે તે આમ્રશાલ વન નામે ઉઘાન હતુ જઈને તેણે તીર્થ કર પ્રકૃતિના ઉદયથી અસ્તિત્વમાં આવતા છ વગેરે
અતિશને જોયા
(पामित्ता सीय ठावेट, ठानित्ता कालियदारिय सीयाओ पच्चोरुहइ, तएणं ते कालिय दारिय अम्मापियरो पुरओ काउ जेणेन पासे अरहा पुरिसा० तेणेव उवागच्छइ उपगच्छित्ता पदइ, नममद, वदित्ता नमसित्ता एव वयासी)
જોઈને તેણે તે પુરુષ સહસ્ત્રવાહિની પાલખીને રોકી રોકીને તેમાથી કાલી દારિકાને નીચે ઉતારી ત્યારપછી તે માતાપિતા તે કાવીક દારિકાને આગળ કરીને જ્યા પુરુષદાનીય અહંત પ્રભુ પાર્શ્વનાથ વિરાજમાન હતા ત્યા ગયા ત્યા જઈને તેમણે તેમને વદના કરી, નમસ્કાર કર્યા વદના તેમજ નમસ્કાર કરીને તેમણે પ્રભુને વિનતી કરતા આ પ્રમાણે કહ્યું કે
( 3 देवाणुप्पिया ! कालीदारिया अम्ह धूया इटा क्ता, जाब किमग.
