________________
७/५०
हेतोः परलोकेऽपि च सानो आगच्छति न प्राप्नोति बहुनिहुविधानि दण्डनानि च मुण्डनानि च वर्जनानि च ताडनानि च यावत् चतुरन्त संसार कान्तर 'पीड' व्यति ग्रनिष्यति उद्धर्पयिष्यति, यथा स पुण्डरीकोऽनगार णिज्जे ति फट्ट परलो वि य ण णो आगच्छह, चहणि दडणाणि प मुडणाणि य तज्जणाणि य ताडगाणि य जाव वाउरत ससारकनार जाव atresसह ) हसके बाद वे उस सर्वार्थ मिद्ध विमान से चव कर महाविदेहक्षेत्र में जन्म धारण कर वहीं से सिद्धपद के भोक्ता बनेंगेयावत् समस्त दुःखों का अन्त करेंगे । इम तरह पुडरीक अनगार के चरित्र को दृष्टान्त रूप से करकर भगवान् महावीर प्रभु श्रमणजनों को उपदेश करते हैं कि इसी प्रकार से हे आयुष्मत श्रमणो ! जो हमारा श्रमण या श्रमणीजन आचार्य उपाध्याय के पास प्रब्रजित होकर मनु प्यभव समधी कामभोगों में आसक्त नही घनता है, रज्जित-अनुराग भाव सपन्न नही होना है, यावत् अपने सयम को नष्ट नहीं करता है, वह इस भव में ही अनेक श्रमण श्रमणी श्रावक एव श्राविकाओं द्वारा अर्चनीय वदनीय पूजनीय सत्करणीय एव सन्माननीय होता है। तथा जगत के लिये कल्याणरूप, मगलरूप, धर्म देवरूप, और ज्ञानरूप बन जाता है। लोग उसकी उपासना करते हैं। वह परलोक में भी अनेक प्रकार के दडनरूप, दुखो को, मुडनों को तर्जनों को, ताडनाओं
-
छाताच
आगच्छइ, बहूणि दडणाणि य मुडणाणिय तज्जणाणि य ताडगाणि य जाव घार तस सारकतार जाव वीइवइस्सर )
ત્યારપછી તેઓ તે સર્વાર્થસિદ્ધ વિમાનમાથી ચવીને માવિદેહ ક્ષેત્રમા જન્મ ધારણ કરીને ત્યાથી જ સિદ્ધપદ મેળવશે યાવતુ સમસ્ત દુખાના અત કરશે આ રીતે પુ ડરીક અનગારના ચરિત્રને ધ્યાત રૂપે કહીને મહાવીર પ્રભુ શ્રમણુજનાને ઉપદેશ કરતા કહે છે કે આ પ્રમાણે જ હું આયુષ્મત શ્રમણે જે અમારા શ્રમણ કે શ્રમણીજના આચાર્યં ઉપાધ્યાયની પાસે પ્રત્રજિત થઇને મનુષ્ય ભવના કામભેગામા આસક્ત થતા નથી . રતિ અનુરક્ત થતા નવી, યાવત્ પોતાના સ યમને નષ્ટ કરતા નથી તે આ ભવમા જ ઘણા શ્રમણશ્રમણી અને શ્રાવક- मोडेनीय, वहनीय, पूजनीय, सत्गुरष्ट्रीय અને સન્માનનીય દેવરૂપે અને
'
1
પણ ઘણી
જતના માટે કલ્યાણુરૂપ, મ ગળરૂપ, ધર્મ “ કે તેની ઉપાસના કરે છે, તે પરલેાકમા નાને ત
