________________
६९९
থমথমে खलु हे स्वामिन् ! अस्माकमेतम्मिन मना-भगनपानग्यायस्वाये कोऽपि विस्मय, एव खलु हे स्वामिन् ! मुभिसदा सरभिशब्दाप्रशस्तगन्दा अपि पुद्गग शुमाः शब्दपुद्गल अपीयर्य. 'दुभिसष्ठत्ताप' दुरभिशन्दतया परिणमन्ति, दुरभिशब्दा अपि पुद्गला-अशुभाः शब्दपुद्गला अपि सुरभिशब्दतया शुभशन्दतया परिणमन्ति । -अहो ण सुबुद्धी । इमे मणुण्णे त चेत्र जार परायणिज्जे तण्ण से सुबुद्धी अमच्चे जितमत्तूणा दोन्चपि तच्चपि ण्व युत्ते ममाणे जितसत्तू राय एव वयासी) अमात्य सुबुद्धि को चुप चाप बैठा देवकर जितशत्रु राजाने दुगराण्व तिवारा भी इसी तरह से कहा-हे सुघुद्धे । यह मनोज्ञ चतुर्विध आहार कितना अच्छी शुभवर्णोपेत यावत् समस्त शरीर एवं इन्द्रियो को आनन्द पहुँचा ने वाला था। इस प्रकार दुयारा तिवारा जितशत्रु रोजा द्वारा कहे गये सुबुद्धि अमात्य ने उन जितशत्रु राजा से इस प्रकार कहा-(नो ग्वलु मामी अम्ह एयमि मणुष्णसि असण ४ केइ विम्हए-ए-सल मामी सुभिसदावि पुग्गला दुन्भिसहसाण परिणमति, दुन्भिसदावि पोग्गला सुन्भिसत्ताए परिणमति) स्वामि न ! मुझे इस मनोज्ञ अशनादिरूप चतुर्विध आहार में कोई आश्चर्य नही हो रहा है। कोरण कि जो जो शुभ शब्द रूप पुद्गल होते हैं वे अशुभ शब्द पुद्गल रूप से परिणम जाते हैं और जो अशुभ शब्द रूप पुद्गल होते है वे शुभ शब्द पुद्गल रूप से परिणम जाते हैं। मणुग्णे त चेव जाव पल्हायणिज्जे-तएण से सुबुद्धी अमच्चे जित्तसत्तूणा दोच पि तच्चपि एच वुत्ते समाणे जितसत्तू राय एव क्यासी)
અમાત્ય સુબુદ્ધિને ચૂપચ બેઠે જઈને જિતશત્રુ ગજાએ બીજી ત્રીજી વાર પણ આ પ્રમાણે જ કહ્યું કે હે મુબુદ્ધ' આ મને ન ચાર જાતને આહાર કેટલે બધે સરસ શુભવë પિત યાવત આખા શરીર અને ઈન્દ્રિયોને આનંદ આપનાર છે. આ રીતે બે ત્રણ વાર જિતશત્રુ ર ા વડે પૂછાયેલા સુબુદ્ધિ અમાત્યે રાજાને કહ્યું કે
(नो खलु सामी अम्ह एयसि मणुण्ण सि असणे ४ केइ बिम्हए एवं खलु सामी मुभि सदा वि पुग्गला दमि सदत्ताए परिणमति दुभि सदावि पोग्गला मुभि सदत्ताए परिणमति)
હે સ્વામિન' આ મનેઝ અશન વગેરે ચાર જાતના આહાર વિશે મને કઈ નવાઈ જેવી વાત જણાતી નથી કેમ કે જે શુભ શરૂપ પુદ્ગલ હોય છે તે અશુભ રાષ્ટ્ર યુગલ રૂપમાં પરિમિત થઈ જાય છે અને જે અશભ શબ્દ રૂપ પુદ્ગલે હોય છે તે શુભ વાદ :