________________
६४२
आताधर्मकथासूत्रे
1
' ओवयं त ' अपततम् = स्मृहे पतन्तम्, 'दास' हे दास ! हे नीच ! 'मओमि' सुनोऽसि त्वम् इति उत्पती सती ' अप्पत्त सागरसलिए ' अनाप्त सागरमल्लि समुनीरममाप्तमेन मध्य एन 'गेण्डिया' गृहीया हुभ्याम् | पारमन्त= सकरुण रुदन्त= चीत्कुर्वन्तमित्यर्थः ऊर्जम् ' उच्चि उटिजहाति = उच्चारयति अम्नरतले = गगनतले, ' ओश्यमाण च ' अपतत च पथादध' पतन्त च 'मडल रगेण 'मण्डलाग्रेण = खङ्गेन 'पडिच्छित्ता ' प्रतिच्छिा नीलोत्पल गगलासी प्रकाशेन = अतिशयामेन असिवरेण सुतीक्ष्णसङ्गेन सण्डाखण्डिखण्ड-खण्ड करोति
=
"
ओवयत दास ! मओसिति जपमाणी अप्पत्त सागरसलिल गेण्टिय महाहिं आरसत उड्ड उग्विनि अवरतले, ओवयमाण च मडलग्गेण पडिच्छित्ता नीलुप्पलगवलअयसिप्पमासेण अभिचर्ण खडाख डिं करेइ तत्थ विलवाण तस्स य सरस वहियरम घेत्चूणअग मगाति सरूहिराइ उत्ति बलिं चउद्दिसि करेड मा पजली परिट्टा ) इसके याद नृशस हत्यारी - तथो कलुषित हृदयवाली उस रयणादेवीने शैलक यक्ष की पीठ से समुद्र मे गिरते हुए जिनरक्षित को जप तक वह समुद्र में नही गिर पाया तब तक बीचमें ही अपने दोनों हाथों से पकट लिया और करने लगी हे नीच अन तु मर गयो । इस प्रकार सुनकर सक रूण विलाप - चित्कार करते हुए उम जिनरक्षित को उसने ऊपर उछाल दिया पश्चात् निचे गिरते समय उसने अपनी तलवार से दो टुकडे कर दिये । दो टुकड़े करके फिर उसने नीलेात्पल, गवल एच अतसी के पुष्प के जैसी वर्ण चाली तीक्ष्ण तलवार से उसके ख २ कर दिये। इस तरह आरसत उड्डू उव्विहति अनरतले, ओवयमाण च मडलग्गेण पडिच्छित्ता नीलुप्पल गवल अयसिपगासेण असिवरेण खडाखडिं वरेइ हत्थ क्लिवमाण तस्सय सरसव हिस्स पेण अगमगतिं सरूहिराइ उक्खित्त नलिं चउद्दिर्सि करेइ पजली पहिठ्ठा )
ત્યા પછી નૃશ સ-હત્યારી-તેમજ કલુષિત હૃદયવાળી રયણા દેવીએ વેલક યક્ષની પીઠ ઉપરથી ખસીને સમુદ્રમા પડતા જોયે। ત્યારે તે સમુદ્રમા પડે નહિ તે પહેલા તેણે પેાતાના ખને હાથેાથી તેને પકડી લીધા, અને તે કહેવા લાગી કે હું નીચ ! હવે તુ મરાયે જ સમજ ગ્યણા દેવીની વાત સાભળીને જીન રક્ષિત કરૂણ વિલાપ કરવા લાગ્યા તે દેવીએ તે સ્થિતિમા જ તેને ઉપર ઉછાળ્યે અને ત્યારપછી નીચે પડતા જીનરક્ષિતના તેણે પાતાની તલવારથી એ કકડા કરી નાખ્યા એ કકડા કર્યા આ૰ પણ તેને નીનેપલ, ગાલ અને અતસીના પુણ્ય જેવી રગવાળી તીજી તલવારથી તેના શરીરના
કડી
